De spannende verhalen van Trouwjournalist Ramesar

Perdiep Ramesar was een veelbelovende jonge journalist die de gelederen van de Trouwredactie zou komen opfrissen. En dat deed hij, in het begin met ongelooflijk veel succes. Waar je hem ook heen stuurde, hij kwam altijd met een spannend verhaal terug. Vorige week moest Trouw 126 artikelen van hem terug trekken. Vanaf eind 2011 waren er al signalen dat hij zijn artikelen verzon, maar de hoofdredactie deed daar niets mee. Al jaren twijfelden collega's van Ramesar over zijn verhalen, schrijft de in een reconstructie. Waar zijn de bronnen? Waarom zijn ze altijd anoniem? Niemand spreekt zich echter openlijk uit. Het blijft bij gefluister en geroddel tijdens etentjes en in de pauze. Hoogleraar journalistiek Jeroen Smit en rechter Egbert Myjer in hun onderzoeksrapport over Ramesar: 'Onder Trouw-redacteuren bestaat geen traditie van elkaar diep bevragen op de kwaliteit van het gevoerde werk.' De cultuur bij Trouw, merken de onderzoekers achteraf op, gaat van 'goedgelovig en braaf naar onverschillig en apathisch'. Want vanaf eind 2011 zijn er bij de top van Trouw al duidelijk signalen dat Ramesar niet de waarheid spreekt. Diverse collega's hebben bij de hoofdredactie aan de bel getrokken. Maar er wordt niets mee gedaan. De hoofdredactie van Trouw heeft 'te weinig tijd voor de inhoud van de krant'. Ramesar verzon allerlei bronnen in artikelen over jihadisme en mensenhandel, maar ook in een reportage over een dode walvis in Scheveningen. Een belangrijk voorbeeld is het verhaal waarmee hij definitief doorbrak: zijn interview in oktober 2011 met de Chinese prostituee An Ling (32), die een van haar nieren verkoopt aan Nederlandse mensensmokkelaars om haar dochter bij zich te mogen houden. Als gevolg van de transplantatie heeft ze een groot litteken, op haar buik. Het verhaal belandt niet alleen in de krant. Het verschijnt ook in een veelbesproken boek over mensenhandel, 'Slaven in de polder'. De Chinese An Ling is nergens te vinden. Bovendien geeft zo'n operatie geen litteken op de buik maar op de rug. De conclusie van de onderzoekers lijkt nog zacht uitgedrukt: 'Ramesar neemt het niet altijd voldoende nauw met de door hem gepresenteerde waarheid.'

Bron(nen): Volkskrant