De innige vriendschap tussen een man en een leeuw

De jonge Valentin Gruener redde een paar jaar geleden een klein leeuwenwelpje van de dood en besloot het diertje zelf op te voeden in een wildpark in Botswana. Het was het begin van een bijzondere vriendschap. Elke keer als Gruener het hek van haar kooi open maakt, vliegt de inmiddels groot geworden leeuwin hem om de hals. Een innige omhelzing volgt. Het welpje Sirga was door haar moeder verlaten. Haar broertjes en zusjes waren door andere leeuwen gedood. 'Ze was heel klein en nog maar een dag of tien oud,' vertelt Gruener aan de . Hij nam haar mee en sindsdien is hij nauwelijks meer een dag van haar gescheiden geweest. Hij heeft er zelfs zijn promotie-onderzoek voor stilgelegd. Sirga is ondertussen geen schattig welpje meer, maar nog steeds gooit ze haar poten om zijn nek bij wijze van begroeting. 'Het is logisch. Op dit moment heeft ze geen andere leeuwen om mee te spelen. En ik denk dat ze mij ziet als een soortgenoot. Dus ik ben haar enige vriend. Leeuwen zijn sociale dieren. Ze is altijd blij om me te zien.' Vaak gaat het tweetal dan leeuwendingen doen: rondhangen in het bos, een beetje spelen, liggen en jagen. 'Drie keer per week gaan we op jacht. Een wandeling duurt minstens vijf uur en soms wel negen uur. Af en toe help ik haar. Dan probeer ik te laten zien hoe je een dier moet doden in plaats van het alleen maar te vangen en er mee te spelen.' Er wordt gewerkt aan een eigen parkje voor Sirga. Niet omdat ze niet zou overleven in het wild, maar omdat ze haar angst voor mensen heeft verloren. Ze zou te dichtbij komen en als er dan iets misgaat, wordt ze doodgeschoten. 'En dat is niet het doel van het opvoeden van een leeuw,' aldus Gruener.

Bron(nen): BBC