D-Day, het echte verhaal

Graag uw aandacht voor iets bijzonders.
The Atlantic Monthly is een van de beste tijdschriften ter wereld. Het bestaat sinds 1857 en heeft een geweldig archief dat grotendeels via het net toegankelijk is. Op dit moment staat op de site van The Atlantic een opzienbarend artikel dat eerder al, in december 1960, in het blad stond afgedrukt, getiteld First Wave at Omaha Beach.
Auteur is S.L.A. Marshall (militair historicus) die betoogt dat de geschiedschrijving over de landing in Normandie in 1944 veel te rooskleurig is geweest. In het kort komt het hierop neer. De (officiele) geschiedschrijvers hebben zich geconcentreerd op de soldaten die de kust haalden en die zo een begin maakten aan het Westeuropese geallieerde offensief tegen de Duitsers. Latere geschiedschrijvers hebben voortgeborduurd op dit eerdere succesverhaal. En inderdaad, de landing was succesvol en versnelde het einde van de Tweede Wereldoorlog.
Maar nu de these van Marshall. Als je kijkt naar de duizenden militairen die de kust niet hebben gehaald, krijg je het beeld van een ontstellend bloedbad. Als kanonnevoer werden de troepen op landingsvaartuigen naar de kust gevoerd en daar aangekomen, liepen ze recht in het machinegeweervuur van de Duitsers - zonder enige dekking. Er sneuvelden zoveel soldaten, dat de zee gewoon rood kleurde. Behalve een succes was D-Day ook een gruwelijke gebeurtenis. Cijfers? Van de twee divisies die als eerste aan wal kwamen, waren na de landing slechts zes compagnieen over.
Vervolgens beschrijft Marshall gedetailleerd wat er gebeurde en dat was... ronduit verschrikkelijk.
Bij de herdenkingsplechtigheid dit weekend zag je op tv langs de presidenten Obama en Sarkozy de eindeloze rijen kruizen op de begraafplaatsen staan, die ieder een gesneuvelde geallieerde soldaat symboliseren. Het artikel in The Atantic vertelt het gruwelijke verhaal van deze slachtoffers.

Bron(nen): The Atlantic