Hoe Linda de Mol zichzelf vernietigde en 5 lessen voor de toekomst

Met het imago van Linda de Mol komt het nooit meer helemaal goed. Al snel ging de verontwaardiging over het misbruik door BN-ers ook over het karakter van Linda de Mol. Ze zou van alles geweten hebben en daardoor medeschuldig zijn.

Cantal Deen, expert crisiscommunicatie, legt in Adformatie haarfijn uit hoe Linda zichzelf tot doelwit maakte.

Ze gaf drie verklaringen uit, die alle drie vooral gingen over haar eigen leed.

Deen: "De eerste les in crisiscommunicatie die ik kreeg was: buig mee. Toon je medeleven, buig verder. Oh, wat erg, buig nog verder. En pas dan, vele buigingen verder, mag je jouw kant van het verhaal vertellen."

Het is duidelijk dat Linda die les niet kende.

Eigenlijk is dit de basis die Linda heeft gelegd voor deze crisis. Ze heeft haar eigen monster het leven ingeblazen. In haar eigen egomagazine deelt ze allerlei privéinformatie, of het nu om plastische ingrepen gaat of het feit dat ze zelf ook vreemd is gegaan. Als je daarover enorm open bent in goede tijden, schep je verwachtingen voor tijden dat het tegenzit. Dan de deur dichtgooien en op een paar statements na geen openheid geven voedt het wantrouwen.

Direct in de verdediging schieten en het over jezelf hebben is meestal geen goede strategie. Vooral niet als er mensen zijn die iets meer slachtoffer lijken te zijn. Buig daarom eerst naar hen toe, toon medeleven, zet ze centraal en buig nog een keer mee. Daarna kun je het misschien een klein beetje ombuigen naar jezelf.

Linda’s rol was aanvankelijk niet anders dan die van een bedrogen echtgenote. Ze had zich op de achtergrond kunnen houden. Maar als je dan toch communicatie zoekt via statements op eigen site, ook nog met erg beladen en emotionele verwijten, zet je zelf de sluizen open voor mensen om los te gaan. Helemaal nu haar magazine zelf onderdeel is geworden van de crisis, nadat bekend werd dat twee vermeende slachtoffers van Ali B. zich al bij magazine Linda hadden gemeld, is er meer nodig dan opnieuw verklaringen op eigen site. Verantwoording afleggen als je naar eer en geweten gehandeld hebt, gaat beter bij een ander. Misschien was en is de Volkskrant een goede plek voor een interview geweest.  Een stuk waarin je kan reflecteren, duiden en je boven het dagelijkse gewoel begeeft, en waarmee je bovendien antwoord kunt geven op alle vragen. Dat haalt veel speculatieruimte weg.  

Er is een zaak met slachtoffers, en jij bent er niet direct een van. Dan is dat niet de plaats of moment om het publiekelijk vooral over jezelf te hebben, over hoe erg het allemaal is. Daar heb je vrienden voor. Mensen zijn er nu niet in geïnteresseerd en alles wat je zegt wordt tegen je gebruikt.

Klagen over de media, professionele roddeltantes of een tv-recensente die alleen staccato in stellingen praat bij gebrek aan inhoud, doe het niet. Hoe verleidelijk het ook is. (zie ook les 3.) Vaak is even niet reageren verstandiger. Dat heet: stilzitten als je wordt geschoren of: niet in een vlek wrijven.

Bron(nen): Adformatie