Joost Prinsen (81) heeft in zijn boek zijn gedachten over zijn leven opgeschreven. Hij heeft ook nagedacht over zijn dood en zou het liefst in de armen van Noraly Beyer zijn laatste adem uitblazen.e dood, toch.’
Prinsen wil niet dood, maar is er wel klaat voor. ‘Ik voel de dood soms dicht bij me op mooie momenten. Momenten die het tegendeel zijn van pijn en ondraaglijk lijden. Mijn kinderen zijn op bezoek en zeggen bij het afscheid: ‘Dag lieve papa, love you.’ Ik laat ze uit en ga tevreden in mijn fauteuil zitten. Wat wil ik nog meer?denk ik dan. Als nu de dood mij op de schouder zou tikken, in orde wat mij betreft.’