Waarom we naar Temptation Island kijken (maar dat beter niet kunnen doen)

Temptation Island is , zoals het bedoeld is. Toch kijken we er massaal naar. Hoogopgeleid, laagopgeleid, stad en platteland, onder alle lagen van de bevolking is de realityserie populair. Temptation Island is een relatietest, waarbij koppels gescheiden van elkaar twee weken doorbrengen in een villa op een zonnig eiland. Knappe vrijgezellen proberen hen ondertussen te verleiden. Gegarandeerd gaan er enkelen de fout in en sneuvelt er hier en daar een relatie. Waarom vinden we dat leuk? "Dit is zonder meer een vorm van aapjes kijken. Als je dit ziet, dan denk je: goddank ben ik beter,” legt sociaal-psychologisch onderzoeker Hans van de Sande van de Rijksuniversiteit Groningen uit in de Telegraaf.

"Als je ambitieus bent, vergelijk je jezelf met personen die net ietsje beter zijn”, legt hij uit. "In zo’n programma als dit zie je een neerwaartse vergelijking: hoe dommer hoe leuker, in dit geval. Schadenfreude heet dat. Het is eigenlijk middeleeuws: in die tijd werden bijvoorbeeld mensen met een misvorming aan het hof gevraagd om uitgelachen te worden.”

Dat er veel hoogopgeleiden kijken, verrast Van de Sande niet. "Zij kunnen van huis uit normen en waarden hebben meegekregen die niet altijd passen bij hoger opgeleid zijn. Zij worden op deze manier bevestigd in hun eigen geslaagdheid.”

Toch vindt hij het programma moreel verwerpelijk. "Ooit heeft John de Mol Big Brother bedacht, daarvoor wilden ze mijn diensten als psycholoog. Dat heb ik niet gedaan. Je vraagt mensen die geen talenten hebben, op wat voor manier dan ook op te vallen. Je zuigt ze leeg en gooit ze weg.”

Bron(nen): De Telegraaf