Zijn we niet teveel gefixeerd op hogere doelen en zelfverwerkelijking? In zijn boek beschrijft Oliver Burkeman de positieve effecten van negatief denken: Als je een ideaal nastreeft, versterkt dat de overtuiging dat het rampzalig is als de dingen niet lopen zoals je wilt. Als je op het ergste voorbereid bent, kan het alleen maar meevallen. Zodra je een doel ziet als iets waar je leven vanaf hangt (bv. 'mijn relatie moet perfect zijn, anders ben ik een waardeloze vrouw'), wordt het moeilijk om er afstand van te nemen, zelfs als overduidelijk is dat je het beter kunt opgeven. Als je een doel niet bereikt, word je daar niet minder van als persoon. Het is goed om te weten wat je kernwaarden zijn, maar wees flexibel in de manier waarop je ze tot uitdrukking brengt. Als je je blind staart op een topbaan, de ideale relatie of je droomhuis, heb je kans dat je geen oog hebt voor alternatieven die ook voldoen en makkelijker te bereiken zijn. Als je iedere ochtend tegen jezelf in de spiegel zegt hoe fantastisch je wel niet bent, kan dat ook een averechtse werking hebben. Bedenk dat je niet per se aan iedere norm hoeft te voldoen. Iedereen heeft wel eens een dag dat het niet meezit.