Iedereen laat zich inpakken door Stevie Wonder

North Sea Jazz is groot, 25.000 bezoekers verspreiden zich een lange zaterdagavond over de vele zalen van het Rotterdamse Ahoy, maar om kwart over elf staan ze allemaal op één plek: grote zaal de Nile, want dan en daar treedt hij op, de swingende soullegende Stevie Wonder. En swingen deed het. Dacht je eerst dat Joss Stone het toch ook heel aardig deed met haar krachtige uithalen, lekkere moves en vrolijke (te lang durende) gebabbel, het was houterig en voorspelbaar in vergelijking met de stevige soul van Stevie. In het begin zingt hij vol overgave 'How sweet it is to be loved by you' van Marvin Gaye. Snel volgt Beatles-klassieker Day Tripper. Daar heeft Wonder even de hulp van het publiek nodig. Zijn stem heeft toch wat te lijden van een verkoudheid, waar overigens even later niet veel meer van te merken is. Zakt de show in het midden misschien iets in, daarna gaat het echt knallen. Hij zingt grote hits alsof hij 20 is: 'Master Blaster', 'Higher Ground', 'Signed, Sealed, Delivered' en 'I Just Called To Say I Love You' klinken stuk voor stuk erg lekker. Het publiek heeft het enorm naar zijn zin en doet enthousiast mee met alle zangopdrachtjes van Wonder: harmoniezang, een wedstrijdje van de jongens tegen de meisjes, klappen in drie ritmes, iedereen vindt het prima. Ook Joss Stone, die er bij wordt geroepen, laat zich inpakken door de soulman. Ze zingt losser en creatiever dan in haar eigen show. Samen doen ze een prachtige vertolking van Living for the city. Maar Stevie Wonder is niet alleen verantwoordelijk voor het succesvolle optreden. De strak geregisseerde achtergrondzangeressen en een geweldige powersoulband, stuk voor stuk topmusici, spelen de zaal plat, waardoor Wonder hier en daar wat rust krijgt tijdens de show. Stevie Wonder blijft ondanks zijn leeftijd en verkoudheid een topartiest, die de swing uitgevonden lijkt te hebben. Hij was meer dan een waardige afsluiter van de tweede dag van North Sea Jazz.