Waarom je niet te snel 'dat kan ik ook' over een schilderij moet zeggen

Een groot blauw vlak, een enkele streep, soms lijken schilderijen zo simpel dat je denkt: 'dat kan ik zelf ook'. Maar dat moet je niet te snel roepen, zegt curator Sarah Green. Ze vraagt je om echt na te denken over of je een schilderij van bijvoorbeeld Piet Mondriaan zou kunnen maken. Dat is namelijk ingewikkelder dan je denkt. En stel dat het lukt, heb je dan ook een goed verhaal voor critici? Want de veel belangrijkere vragen die Green stelt zijn: "Waarom heeft een kunstenaar een bepaald werk gemaakt? Welke sociale, politieke en economische omstandigheden speelden een rol?

Boetti maakte deel uit van de 'Arte Povera'-beweging, die met het gebruik van alledaagse voorwerpen de cultuur wilden vatten die door de industriële revolutie voor altijd was veranderd. Ze beseften dat de toekomst niet te stoppen was.

Een mooi voorbeeld van een 'simpel werk' dat tot kunst is verheven is de 'Lampada Annuale' van Alighiero Boetti uit 1966. Het bestaat uit een doos met gespiegelde wanden met daarin een gloeilamp die één keer per jaar op een willekeurig moment 11 seconden brandt. 'Geen kunst aan', zul je denken, maar dat is het wel.

De gloeilamp en de spiegels stonden symbool voor het industriële tijdperk. Ze werden in een doos gestopt en vastgezet in de tijd. Mensen konden de doos altijd openen, maar de kans op een verlichte gloeilamp was minimaal. Plotseling waarderen we nu die gloeilamp meer, omdat haar functie veranderd is. "Elk object is gemaakt in omstandigheden die belangrijk zijn en die er betekenis aan geven", besluit Green.

Bron(nen): De Morgen