'De Grieken zijn lui en hebben de ellende aan zichzelf te wijten'

"Grieken beschouwen een werkethiek als protestants en moeten er dus bij voorbaat niets van hebben." Volgens schrijfster Soti Triantafyllou (58), de Griekse Conny Palmen, heeft Europa gelijk: de Grieken zijn lui en hebben de ellende aan zichzelf te wijten. In een interview met De Volkskrant rekent ze af met de mythe - ook in links Nederland populair - dat de Grieken slachtoffers zijn van het Europese kapitalisme. De Grieken zijn gaan geloven dat Europa ons iets is verschuldigd vanwege onze eeuwenoude civilisatie. Europa moet ons niet vernederen, zeggen ze. Wat een flauwekul. Stop gewoon met je vernederd te voelen en ga aan de slag, zodat we onze schuld kunnen terugbetalen. We hebben een monsterlijke bureaucratie gecreëerd waarbij iedereen in een kantoor zijn nagels kon doen tegenover een gegarandeerd maandsalaris. Boeren werden eigenaren van koffiezaken. We dachten dat we altijd rijk zouden zijn. Een vriendin van mij kocht de mooiste villa van Athene en leende daarvoor 500 duizend euro. Vijfhonderdduizend euro. Nu kan ze haar hypotheek niet betalen. Ze hadden ons niet zoveel moeten laten lenen, maar we waren geen kinderen. We waren zelf verantwoordelijk voor wat we deden. 'Ik vind niet dat we boos moeten worden als mensen ons lui noemen. In ieder stereotype zit een kern van waarheid. Lui is misschien niet het goede woord. Langzaam is beter. Als je veel te doen hebt, is het eerste dat je vrienden hier zeggen: 'Min agho nesse'. Wees niet gestrest. Dat je het ook druk kunt hebben zonder gestrest te zijn, snappen ze niet. Het is ons nationale motto. Alles moet leuk en langzaam zijn. De Griek heeft plezier, hij geniet van het weer, van seks en van blauwe golven. Toen minister Varoufakis en zijn blonde vrouw zich uitgebreid lieten fotograferen in hun luxe-appartement met uitzicht op de Akropolis en een tafel vol lekkernijen, was dat helemaal geen klap voor zijn imago. Iedereen vond het prachtig. De Griek vindt dat iedereen van het leven moet genieten. Dat is mooi, maar intussen verdwijnen de werkloosheid en armoede niet. Als je de oude teksten van Plato of Aristoteles leest, zie je dat zij toen al klaagden over dezelfde karaktertrekken. De overweldigende emoties, ons individualisme. Maar ook eeuwenoude bevolkingen kunnen uitsterven. Misschien blijkt het onze tragedie te zijn.