Meloni schrapt bijstand voor veel Italianen. En de arbeidsmarkt is een ramp

582 euro per maand bedraagt de bijstand in Italië. En dat schamele bedrag dreigt de extreemrechtse nieuwe premier Giorgia Meloni nu ook nog af te nemen. Dat terwijl er nauwelijks werk is, schrijft de Volkskrant.

Ter vergelijking: in Nederland bedraagt de bijstand in 2023 tegen de 1200 euro per maand. In Italië minder dan de helft en wie er weleens komt, weet dat het leven er echt niet de helft goedkoper is. Ook moeten ontvangers van de reddito di cittadinanza aan allerlei voorwaarden voldoen, zoals een sociale dienstplicht.

Zwart werkToch zijn de uitkeringsgerechtigden volgens de regering van Meloni profiteurs. Zo'n 40 procent van de in totaal 1,4 miljoen huishoudens die nu reddito krijgt, zou dit jaar hun uitkering kwijtraken. Zij zijn volgens Meloni 'inzetbaar'. De maatregel moet ruim 700 miljoen euro opleveren. Maar de vraag is of er werk is voor al deze mensen.

Dat wil de premier stimuleren door bedrijven een belastingvoordeel te bieden, zodat ze meer mensen in dienst kunnen nemen. Dat werkt in de meeste economieën niet en zeker niet in Italië waar een derde van de arbeid zwart is. Bedrijven ontdoken in 2019 voor 12,7 miljard euro aan werkgeversbijdragen. Bij 70 procent van de onderzochte bedrijven wordt niet volgens de regels gewerkt.

Onderbetaalde banenEn dan hebben we het nog niet over de extreem lage salarissen. Journalist Charlotte Matteini (36) plaatst op TikTok voorbeelden van zwaar onderbetaald werk. Zo zijn er vacatures voor een fulltime barista met een loon van 600 euro per maand, een serveerster met ervaring, die voor 520 euro 65 uur per week wil werken en een winkelmedewerker die voor een werkweek van 60 uur maandelijks 720 euro ontvangt. Dat komt niet alleen in het zuiden voor, maar ook in rijke steden als Milaan.

Een op de drie werknemers in de private sector verdient minder dan 1000 euro per maand, blijkt uit cijfers van het Italiaanse Instituut voor de Statistiek. Daarbij zijn huishoudelijk werk en de landbouwsector niet eens meegerekend.

Rampzalige arbeidsmarktDe Italiaanse arbeidsmarkt is dus eigenlijk een ramp. Heel veel Italianen hebben het zwaar, veel zwaarder dan wij. Oorzaken? Die zijn er legio, vertelt arbeidshistoricus Stefano Musso in de Volkskrant: de industrialisatie kwam laat op gang, er zijn heel veel zelfstandigen, er is braindrain, het onderwijs is slecht en de vakbonden maken ruzie. Maar het belangrijkste: de economie groeit al decennia niet of nauwelijks.

Bron(nen): De Volkskrant