Waarom je je geliefde zeker geen diamanten ring moet geven

zaterdag, 08 februari 2025 om 7:24

Valentijnsdag nadert met rasse schreden. In sokkenlades over de hele wereld verstoppen mannen (en een paar vrouwen) ringen die bedoeld zijn om hun eeuwige liefde uit te drukken. Sinds De Beers, 's werelds grootste diamantbedrijf, in de jaren 1940 op ingenieuze wijze aankondigde dat "diamanten voor altijd zijn", bevatten de meeste verlovingsringen een diamant - en nog een dure ook.

Want een diamant behoudt zijn waarde. Sterker: je geeft een cadeau dat steeds waardevoller wordt.

Dat was waar (en sommige mensen denken dat het nog steeds waar is) tot er diamanten kwamen uit het laboratorium. Deze stenen zijn identiek aan hun natuurlijke alternatieven – behalve voor gemologen met gespecialiseerde apparatuur – en maken nu ongeveer de helft uit van de Amerikaanse markt voor diamanten. Voor Nederland zijn er geen cijfers.

De afgelopen jaren was het gemakkelijker om een diamant in een fabriek te produceren dan om er een uit de grond te halen. Dit wordt weerspiegeld in de prijskaartjes. Bij een toonaangevende juwelier zal $5.000 voor een labgegroeide diamant een steen opleveren die ruwweg vier keer zo groot is als wanneer het geld wordt uitgegeven aan een natuurlijke diamant van vergelijkbare kwaliteit.

Tot nu toe is de trend uitstekend nieuws voor verkopers van lab-gekweekte diamanten, en verschrikkelijk voor degenen die de traditionele variant aanprijzen. Amerika, veruit de grootste koper van labgekweekte diamanten, zag zijn invoer van geslepen en gepolijste natuurlijke diamanten tussen 2022 en 2024 met de helft dalen.

Juweliers hebben de instorting van de groothandelsprijzen tot nu toe niet volledig doorberekend aan de consument, maar in plaats daarvan de marges verhoogd.

Maar de productie van lab-diamanten groeit en de prijzen dalen. Nog even en je koopt een niet van echt te onderscheiden diamant voor een par honderd euro onlines. Rn die peperdure steen die je cadeau deed, ziet er dan ineens Zeeman-achtig uit. Niet doen dus.

Hoe wordt een laboratoriumdiamant gemaakt

Er zijn twee gangbare methodes om een laboratoriumdiamant te creëren:

HPHT (High Pressure High Temperature) Deze methode simuleert de natuurlijke omstandigheden in de aardmantel waar diamanten ontstaan. Een kleine diamant wordt in een kamer geplaatst met koolstof en een katalysator. Onder extreme druk en temperatuur (ongeveer 1500°C) wordt de koolstof omgezet in diamant, dat zich vervolgens hecht aan het oorspronkelijke zaadje. Deze methode duurt enkele weken tot maanden.
CVD (Chemical Vapor Deposition) Bij CVD wordt een zaadkristal in een afgesloten kamer geplaatst. Gassen die koolstof bevatten worden in de kamer geleid en onder hoge temperaturen afgebroken. De koolstofatomen hechten zich vervolgens aan het zaadkristal, waardoor een diamantlaag wordt gevormd. Deze methode is sneller dan HPHT, maar produceert meestal kleinere diamanten.

Zowel HPHT als CVD kunnen kleurloze of gekleurde diamanten produceren door toevoeging van andere elementen tijdens het proces.

Het resultaat is een 'gekweekte' diamant, die chemisch, fysisch en optisch identiek is aan een natuurlijke. Het enige verschil is de oorsprong: de een is gevormd in de aarde, de ander in een laboratorium.