De vrolijke kwebbelkous Michiel krijgt het zwaar te verduren bij Jan in Zweden. De norse B&B-eigenaar is naar eigen zeggen hoogsensitief. Het is kennelijk een excuus om je als een ongastvrije hork te gedragen.
"Michiel staat aan, de hele tijd", aldus Jan. Voor de kijker lijkt het eerder of Jan uitstaat, de hele tijd. Zelfs als Michiel een lieve kaart voor hem heeft geschreven is de reactie lauw. "Ik vind het heel aardig, maar dat ik er echt emoties bij voel, nee", aldus Jan, die dan toch niet zo ongelooflijk sensitief is. Michiel houdt de moed er in: "Ik denk dat het past bij de aard van Jan. Ik denk dat hij zo is." Ondertussen zit er om onduidelijke redenen de hele tijd stilletjes een man naast Jan, waardoor er niet eens veel tijd is met zijn tweeën.
Jan blijkt ook niet bepaald een goede gastheer. Michiel krijgt niet eens een ontbijt. Hongerig als hij is neemt hij er maar een stuk kruidkoek bij, die hij - de Limburgse gastvrijheid indachtig - ook uitdeelt aan de mannen. Een beetje beteuterd is hij wel. Jan biedt niet zijn excuses aan, maar komt met een verhaal over 'mijn huis is jouw huis'. Maar wie gaat er op een plek en bij een persoon waar je nog nooit geweest bent in de kastjes op zoek naar eten?
Tijdens een wandelingetje door het bos moet het allemaal goedkomen, hoopt Michiel, maar Jan blijkt bepaald geen feestnummer. Kerst vindt ie verschrikkelijk. "Ik ben echt een Scrooge. Ik vind kerst heel veel gedoe. Ik vind heel veel dingen heel veel gedoe." Gezellig! Voor Michiel is kerst juist heel belangrijk.
"Houd je van gezelligheid?" vraagt Michiel dan bijna wanhopig. "Soms", is het afgemeten antwoord. En een hele avond lang tafelen, de stugge Jan gruwelt ervan.
Later zegt hij wel heel eerlijk: "Als jij zit te kletsen, gezellig spontaan, dan ben ik weer de spelbreker die het allemaal niet aankan dus dan ga ik in mijn schulp en trek ik me terug. Dat is mijn probleem."
Maar het zelfinzicht is van korte duur. Daarna komt er een vrij expliciet verwijt. "Het is veel, er komt heel veel Michiel binnen", vindt de man die in het stille Zweden kennelijk geheel op zijn plaats is.
Maar de snibbige communicatie kan ook komen doordat er duidelijk geen match is tussen de twee. Zelfs het boodschappen doen gaat moeizaam en in de auto lopen de irritaties verder op als ze zwijgend naast elkaar zitten. "Is Jan wel de man?" Het lijkt een retorische vraag van Michiel. "Vind je het wel leuk dat ik er ben?" Nog zo'n vraag waarop het antwoord zich laat raden. De hoogste tijd voor Michiel om een feestelijker type op te zoeken.