Als je verder wilt komen, moet je durven achterlaten. Vasthouden aan pijnlijke relaties, onrealistische doelen of overbodige voorwerpen kan slopend zijn.
Therapeute Irmtraud Tarr: "We hebben als baby al de klampreflex, we grijpen instinctief en houden ons vast. Dit blijft bij ons als de behoefte om dingen vast te houden.
Maar we moeten leren loslaten, afscheid nemen van het kleine en grote. Loslaten betekent eindigen, afbreken, stoppen. Dat heeft een negatieve klank, het herinnert je aan afscheid nemen, opgeven of falen. En dat is helemaal in strijd met de les die we steeds weer leren: dat je moet doorzetten, moed houden, niet op moet geven."
Maar volgens Tarr is doorzetten soms het stomste wat je kunt doen. Blijven vechten voor de relatie die je niet gelukkig maakt. Het doel blijven nastreven dat je niet kunt halen.
"Op alle gebieden van het leven kun en moet je loslaten. Het geldt voor alledaagse situaties, conflicten of vervelende gewoontes, maar ook voor de grote vraagstukken, zoals scheidingen, of het afscheid nemen van een levenslange droom. Vaak heb je al zoveel gestoken in het bereiken van dit doel dat je er niet eens over nadenkt dat het loslaten van het doel veel beter zou zijn dan volhouden tegen beter weten in."
"Dat is ook lastig, omdat de kosten van loslaten concreet zijn: de tijd en energie die je al hebt geïnvesteerd ben je kwijt, je moet toegeven een verkeerde keus te hebben genomen, misschien geeft het je ook het gevoel gefaald te hebben. Terwijl de voordelen van loslaten nog niet tastbaar zijn. Loslaten betekent ook onzekerheid, daar is moed voor nodig."
Vaak weet je het eigenlijk wel, zegt Tarr: "Loslaten heeft veel te maken met luisteren. Luister naar jezelf, luister naar je lichaam, luister naar je innerlijke stem, je intuïtie. Stel jezelf de vraag: wat geeft mij rust? Door dingen weg te laten en te begrijpen wat overbodig is, begrijp je ook wat je echt nodig hebt in het leven."