Sifan over Allah, espresso, haar rechterbeen en de band met haar moeder

We weten niet zo heel veel van Sifan Hassan. Maar een prachtig interview in Helden en een mooie biografie in Het Parool maken wijzer. Bijvoorbeeld dat ze in Amerika opnieuw leerde lopen. "Met mijn rechterbeen maakte ik altijd een vreemde beweging. Aan die vreemde beweging heb ik heel hard gewerkt sinds ik in 2016 in Amerika ben gaan trainen. Het is lastig om iets af te leren waar ik me jarenlang vertrouwd bij heb gevoeld. Het is een proces van jaren geweest: wennen aan de nieuwe loopbeweging, rustig opbouwen. Het is nu veel beter dan vijf jaar terug. Daarnaast ben ik inderdaad sterker geworden, vooral mijn rechterbeen is veel sterker.

En we weten ook niet precies wat haar verdreef uit Ethiopie. Behalve dat het blijkbaar zo ernstig was dat zelfs de IND vond dat ze in Nederland kon blijven. Ze heeft het nooit precies willen vertellen. Ze werd geboren in Adama, zo’n 100 kilometer van hoofdstad Addis Abeba. Woonde eerst bij haar moeder (haar vader verbleef elders) en later bij haar oma. In die laatste periode begonnen de problemen. Als ze over haar verleden vertelt in interviews, is het omfloerst. “Ik heb ontdekt dat je nare dingen kunt weggooien zonder erover te praten,” zei ze eerder dit jaar tegen NRC. Als interviewers doorvroegen waarom ze Ethiopië was ontvlucht: “Nee, nee, dan moet ik over politiek praten. En ik houd er niet van om over politiek te praten.”

“Ik krijg nog steeds vaak de opmerking: ‘Je hebt zulk mooi haar, waarom loop je niet met je haar los?’ Ik ben toch geen model? De aandacht moet gaan naar mijn lopen, niet naar mijn haar.”

“Ik móét koffie hebben voor een wedstrijd of training. Espresso het liefst. Zonder koffie loop ik achteraan.” Lachend: “Het is niet te hopen dat ze koffie ooit op de dopinglijst zetten, want dan kan ik wel stoppen. Een uur voor de wedstrijd een espressootje, even een warmingup en dan de baan op. Door de koffie krijg ik zoveel energie, gaat er ineens zoveel om in mijn hoofd. Nadat ik m’n espresso heb gehad, probeer ik altijd stil te blijven. Ik wil die energie opsparen voor op de baan. Ik zeg het laatste uur voor een wedstrijd dus bijna niets, kan genieten van die stilte en voel dan de energie in mij opborrelen. Het lijkt ook dat ik veel meer gefocust ben, me bewuster ben van wat ik aan het doen ben. Die energie komt vrij op het moment dat het startschot klinkt. Heerlijk!”

“Lopen als je verliefd bent, is gewoon anders. Hoe moet ik dat zeggen… Het is een mooi gevoel. Maar of ik er harder door ga lopen, weet ik niet. Vijf jaar geleden dacht ik nog dat verliefdheid mijn hardlopen alleen maar in de weg zou zitten. Ik weet nu in elk geval dat dat niet zo is. Ik ben niet iemand die niets meer kan als ze verliefd is, hoor, ga niet roepen tegen een man dat ik alleen maar bij hem wil zijn.”

“Ik heb weer contact met mijn familie, vier jaar geleden is die band hersteld. Zo fijn. Het is zo fijn om haar weer in mijn leven te hebben. Toen ik vorig jaar bij haar kwam, was ik heel gestrest door het hardlopen. Mijn moeder ging mijn haren doen en maakte me rustig. Dat was zo fijn. Mijn moeder weet niet zoveel van hardlopen, ik weet eigenlijk ook niet of ze mijn wedstrijden kijkt. We hebben het niet over sport. Heerlijk.”

“Ik probeer los van de atletiek een zo goed mogelijke moslima te zijn, bid net als iedere moslim vijf keer per dag. Het mooie van het geloof vind ik dat je er ook heel veel van leert. Je leert dankbaar en geduldig te zijn. Maar het belangrijkste: je leert controle over jezelf te krijgen. Het geloof zorgt voor discipline. Tenminste: dat is wat het geloof mij heeft gebracht.”

“Vasten is fantastisch. Dat helpt me gedisciplineerd te leven. Tijdens de ramadan is het moeilijk om ook nog goed te lopen. Maar uiteindelijk word ik er veel sterker van. Na de periode van vasten train en loop ik juist vaak veel beter. Ik word er mentaal sterker van, ik kan nog dieper gaan. Ik denk dat vasten heel goed is voor elk mens.”

Bron(nen): Helden Parool