Als je zegt dat je stemmen hoort, die er niet blijken te zijn, denkt men al gauw dat je naar een psychiater moet. Toch is het een relatief veel voorkomend verschijnsel. Zo'n 9 tot 10% van de bevolking heeft het wel eens meegemaakt, maar niet iedereen heeft er evenveel last van. Bij 2 tot 4% van de mensen gaat het om negatieve stemmen die hun leven totaal kunnen ontregelen. Sommigen horen heel veel stemmen en dat de hele dag door. Negatieve stemmen hebben vaak kritiek of geven dwingende opdrachten. Ze willen je iets laten doen wat je eigenlijk niet wil en als je het niet doet, bedreigen ze je. In 1987 werd in Utrecht het 1e congres voor en door mensen die stemmen horen georganiseerd. De opkomst was enorm. Er waren honderden mensen, die goed konden omgaan met hun stemmen en ze soms zelfs handig vonden. Ze gingen er niet mee naar een psychiater en daardoor was er over hun bestaan nog maar weinig bekend. Daarna is een wereldwijd netwerk van 'stemmenhoorders' opgezet. In Nederland stimuleert dat hulpverlening aan mensen die veel last hebben van de stemmen zich richt op het leren omgaan met de stemmen. Je kunt ze onderdrukken met pillen, die vaak veel negatieve bijwerkingen hebben, maar dat lost het achterliggende probleem niet op. Ook geeft Stichting Weerklank voorlichting over het fenomeen om zo het taboe en de stigmatisering te doorbreken. Als je je ervan bewust bent dat stemmen horen niet betekent dat iemand gek of schizofreen is, draagt dat bij aan meer begrip en respect voor mensen met deze ervaringen. Voor de mensen zelf kan het een opluchting zijn om te horen dat ze de enige niet zijn. Dat doorbreekt hun isolement. Op organiseren Stichting Weerklank en het Cliëntenplatform GGZ in het Universitair Medisch Centrum Groningen een laagdrempelige inloop bijeenkomst over stemmen horen, ook bij kinderen, en over de behandeling op de Stemmenpoli van het UMCG.