Het is een soort apathische toestand waarin honderden Zweedse vluchtelingenkinderen zich bevinden. Hoe die is ontstaan en waarom de psychische aandoening alleen in
Zweden voorkomt is een raadsel voor artsen en onderzoekers. De symptomen luiden volgens het medische tijdschrift Acta als volgt: ‘Volledig passief, onbeweeglijk, geen spierspanning, teruggetrokken, zwijgend, niet in staat om te eten en te drinken, incontinent en niet reagerend op fysieke prikkels of pijn.’ Zeker vierhonderd
kinderen zouden de diagnose ‘uppgivenhetsyndroom, zoals de
ziekte in Zweden heet, hebben gekregen. De meeste kinderen zijn tussen de 8 en 15 jaar oud en behoren tot een minderheidsgroep zoals de Roma. Ze hebben een totaal gebrek aan zin om te leven en komen in een apathische toestand die maanden kan duren. Alleen bij gevangen in de Tweede Wereldoorlog is een soortgelijk fenomeen waargenomen. Zweedse artsen denken dat de ziekte ook bij vluchtelingenkinderen in andere landen voorkomt, maar daar niet als zodanig wordt herkend en benoemd. Een journalist van The New Yorker sprak met twintig Zweedse doktoren die bekend zijn met de ziekte. Ze vermoeden dat de aandoening wordt veroorzaakt doordat de kinderen het vooruitzicht van de uitzetting en de angst voor onveilige situaties niet aankunnen. “Ik denk dat het een vorm van bescherming is. Net als Sneeuwwitje vallen ze weg uit de wereld,” aldus Elisabeth Hultcrantz, arts en emeritus professor aan de Zweedse universiteit van Linköping.