'Stel je niet aan, mens. Je weet niet half hoe gelukkig je bent! Je hebt nul-komma-nul reden om ongelukkig te zijn. In Syrië worden duizenden mensen vermoord en jij komt niet eens je bed uit, trut! Ik dacht dat je zou gaan sporten? Geen discipline, dat is jouw probleem. En je mail niet beantwoorden ... mooie vriendin ben jij! Het mag een wonder heten dat je nog vrienden hebt. Hup! Werk aan de winkel! Je hebt een to-do lijst van hier tot Tokio. De planten die op het terras staan, zijn op sterven na dood: die moesten al lang in de tuin staan. Check Twitter, check Marktplaats, ga naar de kringloopwinkel, ... Altijd klagen dat je geen geld hebt, maar er iets aan doen, ho maar ...' Zo ongeveer begint de recensie van een ervaringsdeskundige over Ruby Wax' nieuwste boek '' in . Voor mensen met een
depressie (en vele andere psychiatrische aandoeningen) een welbekende negatieve, ondermijnende dialoog met jezelf. Het advies van Ruby Wax luidt in één woord:
mindfulness. 'Jij bent de meester en niet de slaaf van je brein!' En dat kun je leren. Nu ben ik de laatste die
zelfhulpboeken wil promoten, maar voor Ruby Wax maak ik graag een uitzondering. Geen loze kreten als 'geloof in jezelf en het gaat vanzelf': Wax pakte haar eigen depressie meteen heel grondig aan! Ze verdiepte zich in de wetenschappelijke feiten over de hersenen en haalde een master in mindfulness-based cognitieve therapie in Oxford. Onze hersenen zijn als klei, die je in een andere vorm kunt kneden door te breken met oude denkgewoonten en een nieuwe, meer flexibele manier van denken te creëren, zo schrijft ze. Uit hersenonderzoek blijkt dat multitasking het vastleggen van herinneringen afremt en ons bepaald niet productiever maakt. De hippocampus, die onmisbaar is voor het leren en ons geheugen, is alleen actief tijdens ononderbroken aandacht. Mooi zo! Als iemand mij zoekt dan ben ik mindful aan het tuinieren. Maar Ruby Wax legt het graag nog eens uit allemaal: