Tot dertig jaar geleden werden baby's onverdoofd geopereerd

Tot begin jaren tachtig was de heersende opvatting dat baby's geen pijn voelen. De gedachte was ook dat verdovingsmiddelen slecht zouden zijn voor pasgeborenen. En dus werden baby's onverdoofd geopereerd. Daarover schrijft de Volkskrant. Het idee was dat baby's een onrijp zenuwstelsel hebben, waardoor ze geen pijn voelen en zouden ze toch wat voelen dan was dat niet zo erg, omdat ze zich er later toch niets van zouden herinneren. Pijnstilling zou gevaarlijk zijn, omdat de bloeddruk dan gevaarlijk kon dalen. Maar begin jaren tachtig zag de jonge Indiase dokter Kanwaljeet Anand steeds dat baby's in shock terugkwamen van een operatie. Ze waren klam en bleek en hadden een zwakke pols. Hij betwijfelde dus of baby's niets voelden bij een operatie. Hij zette een onderzoek op wat nu nooit meer zou mogen: hij liet een groep pasgeborenen opereren met en een groep zonder verdoving. De resultaten, die in 1987 in The Lancet verschenen, zette de medische wereld op zijn kop: bij de baby's die geen pijnstilling kregen ontstond zoveel stress dat zich een hormoonstorm ontwikkelde. Hun bloedsuikerspiegel piekte, hun ademhaling was onregelmatiger. Het was zo'n aanslag op hun kleine lijf dat organen konden uitvallen. Soms overleed een kind daardoor. De artsen moeten zich rot zijn geschrokken, zegt Dick Tibboel, hoogleraar research intensive care op de kinderleeftijd aan het Erasmus MC, in de Volkskrant. "Het is eigenlijk verbazingwekkend: vraag een moeder of haar baby pijn heeft en ze zou, ook in die tijd, meteen ja hebben gezegd. Maar bij de artsen is lang sprake geweest van ontkenning. We waren vooral bezig om al die te vroeg geboren kinderen in leven te houden. Onderzoek naar pijn was bijzaak." Uiteindelijk werden overal ter wereld de richtlijnen veranderd en werd duidelijk dat het hele pijncircuit van de huid en zenuwbanen tot de hersenen bij foetussen van 22 weken al volledig is aangelegd.  

Bron(nen): De Volkskrant