Voor je het weet staat oma bij de bushalte te wachten op de bus die haar naar de basisschool zal brengen. In de 4e klas zit zij en ze is bang dat ze te laat zal komen. Dat is nog voorspelbaar, maar regelmatig worden demente mensen die op den dool gaan als vermist opgegeven. Waarom doen demente mensen dat? Het begint per ongeluk. Ze vertrekken met een bepaald doel voor ogen - een krant kopen, een terrasje pikken - en dan vergeten ze waar ze heen gaan en waarom. Naarmate de ziekte vordert speelt nog iets anders mee. Het is een laatste wanhopige poging om hun onafhankelijkheid terug te winnen. Of rusteloos op zoek te gaan naar wat ze verliezen: hun herinneringen, hun eigen zelf. Voor mantelzorgers is zwerven veel meer dan een praktisch probleem. Er is de dreiging van verlies en de verschuiving van je rol als partner/kind naar de rol van verzorger. Het is al erg genoeg dat je de persoonlijkheid van je naaste langzaam ziet verdwijnen zonder de paniek die je voelt bij het zien van een lege stoel en een open deur. Je boft als hij ineens weer weet waar hij woont en genoeg geld op zak heeft om een taxi te nemen. Thuiswonende dementerenden hebben vaak te maken met dwang en vrijheidsbeperking: 40% van de thuiswonende dementerenden wordt beperkt in hun vrijheid. Bijvoorbeeld omdat een mantelzorger het huis op slot doet als hij boodschappen gaat doen. Nagenoeg alle mantelzorgers hebben schuldgevoelens over het toepassen van dwang of beperkingen, ook al zijn ze ervan overtuigd dat het soms nodig is om de veiligheid van hun naaste of zichzelf te garanderen. Lees meer over veilig thuis wonen bij
dementie in .