Hoe kan het dat in de VS 9 procent van de kinderen dagelijks
ADHD-medicijnen krijgt, terwijl dat in
Frankrijk maar 5 procent is? Zijn de Franse kinderen zo anders dan de Amerikaanse?
De krant Trouw schrijft dat het volgens de Amerikaanse familietherapeute Marylin Wedge zeker niet aan de kinderen ligt, maar aan de benadering van ADHD en de manier van opvoeden. De Amerikanen benaderen ADHD als een biologische aandoening, die het best kan worden behandeld met medicijnen. In Frankrijk zien ze ADHD als een psycho-sociaal probleem met psychotherapie en gezinstherapie als remedie.
Sterker nog in Frankrijk gebruiken ze de roemruchte DSM niet. Hun eigen systeem classificeert psychische problemen aan de hand van de onderliggende psycho-sociale oorzaken in plaats van aan de hand van het bijpassende farmaceutische middel. Ook kijken Franse psychiaters in tegenstelling tot hun Amerikaanse collega’s ook naar de mogelijk negatieve invloed van bepaalde voedingsstoffen op concentratie.
Daarnaast hebben Franse ouders volgens therapeute Wedge een andere kijk op de opvoeding. Ze hechten veel waarde aan structuur en discipline en stellen consequent grenzen. Volgens de ouders voelen kinderen zich daar veilig door en redt het woord ‘nee’ het kind van de tirannie van hun eigen verlangens. Franse kinderen zouden minder vaak medicijnen nodig hebben, omdat ze zichzelf beter leren beheersen. Die Franse opvoedstijl is iets waar wij in Nederland misschien ook eens over kunnen nadenken.