Heb je het gevoel dat de tijd trager gaat tijdens het sporten? Je bent niet de enige

In een studie, gepubliceerd in het wetenschappelijke vakblad Brain & Behavior, onderzochten wetenschappers hoe ons tijdsbesef verandert tijdens fysieke inspanning. De conclusie? Tijdens het sporten lijkt de tijd inderdaad veel langzamer te verlopen dan in werkelijkheid.

De onderzoekers lieten 33 deelnemers, zowel mannen als vrouwen, drie keer een virtuele fietswedstrijd van vier kilometer afleggen op een speciale fietsergometer. De deelnemers moesten op verschillende momenten inschatten wanneer er 30 seconden waren verstreken.

Wat bleek? Tijdens het fietsen dachten deelnemers dat er 30 seconden voorbij waren terwijl de chronologische tijd nog niet zover was. Met andere woorden: de tijd kroop voor hun gevoel als een slak.

Verrassend genoeg maakte het geen enkel verschil of iemand alleen sportte of het tegen een virtuele tegenstander opnam. Ook speelde het geen rol of de deelnemers fanatiek tegen die tegenstander "reden" of gewoon hun eigen tempo aanhielden. De vertekening in tijdsbeleving bleef hetzelfde.

Het onderzoek kan gevolgen hebben voor topsporters die wedstrijden tot op de seconde nauwkeurig moeten plannen. Als een renner denkt dat er een minuut is verstreken terwijl het in werkelijkheid maar 45 seconden zijn, kan dat strategische fouten opleveren.

Ook voor de gemiddelde sporter bevat het onderzoek nuttig advies: vertrouw tijdens je training niet op je gevoel voor tijd, maar houd de klok in de gaten. Anders loop je het risico je training verkeerd te doseren en mogelijk zelfs uit te putten voor je eigenlijke doel bereikt is. Overigens keert het normale tijdsbesef na het sporten snel terug: twee minuten na afloop van de inspanning is de tijdsbeleving weer normaal.

Voor wie zich afvraagt of het aan de intensiteit van de inspanning lag: de onderzoekers vonden geen verband tussen hoe zwaar mensen de inspanning vonden (gemeten via RPE-scores) en hoe sterk hun tijdsbeleving vertekend was. Zelfs lichte inspanning laat de tijd al kruipen.

Bron: Brain & Behavior