Het menselijk hart kan zichzelf herstellen, blijkt uit nieuw onderzoek

Een internationale onderzoeksgroep onder leiding van de Universiteit van Arizona heeft ontdekt dat het menselijk hart onder bepaalde omstandigheden beschadigd weefsel kan herstellen. Deze bevinding, gepubliceerd in het vakblad Circulation, zou de behandeling van hartfalen volledig kunnen veranderen.

De wetenschappers onderzochten patiënten met een kunsthart (een zogenaamd steunhart of left ventricular assist device). Bij deze patiënten bleek het hart in staat om nieuwe spiercellen aan te maken, zes keer sneller dan bij gezonde harten. Dit is de eerste keer dat er onomstotelijk bewijs is gevonden dat het menselijk hart zichzelf kan herstellen.

"Als je tijdens het voetballen een spier scheurt, moet je rusten en dan geneest die vanzelf. Maar bij hartspierweefsel werkte dat tot nu toe niet zo”, legt hoofdonderzoeker Hesham Sadek uit. "We hadden geen enkele manier om verloren hartspierweefsel terug te laten groeien."

De sleutel tot het herstel lijkt te liggen in rust. Een kunsthart neemt namelijk een groot deel van het pompwerk over, waardoor het beschadigde hart kan 'uitrusten'. Dit komt overeen met eerder onderzoek van Sadek, waarin hij ontdekte dat hartcellen kort na de geboorte stoppen met delen omdat ze al hun energie nodig hebben om continu bloed rond te pompen.

Hoop op universele behandeling

Deze ontdekking biedt nieuwe hoop voor de miljoenen mensen wereldwijd met hartfalen. Op dit moment is er geen genezing mogelijk en zijn medicijnen alleen in staat om de ziekte te vertragen. Een harttransplantatie of kunsthart zijn de enige opties voor mensen met ernstig hartfalen.

Een intrigerende vraag is waarom slechts 25 procent van de patiënten met een kunsthart dit herstel laat zien. "Als we kunnen begrijpen waarom sommige mensen wel reageren en anderen niet, en als we iedereen kunnen laten reageren, dan kunnen we in principe hartfalen genezen”, zegt Sadek. "Het mooie is dat we kunstharten al jaren gebruiken; het is een beproefde technologie. We gebruiken ze al jaren.”

Bron: University of Arizona