Jan Dijkgraaf hier

Scholen voor de Journalistiek, haast u!

Jan Dijkgraaf wil bij u één dag in de week lesgeven. Dat beweerde hij althans in de Volkskrant, daags nadat ook bij omroep Powned het doek voor hem was gevallen. Jan Dijkgraaf – weg bij HP/De Tijd en weg bij Powned, tevens uitvinder van de Nederlandse vuilnisbakkenjournalistiek – zoekt een baan op een uwer scholen.

Voor een hele dag in de week. Jan is namelijk moe van het harde werken en hij wil graag een dagje uitrusten.

Wat zou Jan op zo’n school gaan doen?

In de tijd van Chacrot en Freud, grondleggers van de psychiatrie, werd een interessant geval aan de studenten voorgeleid. Dat zou je ook met Jan Dijkgraaf kunnen proberen. Jongelui, opgelet, voor u staat een case-history: een journalist die in alles in mislukt en daardoor steeds hoger is gevallen. Eerst ging-ie het weekblad HP/De Tijd weer op de rails zetten. Het gevolg: volgens de laatste HOI-cijfers zijn er nog maar 23.000 abonnees over, een all-time low record. Daarna zette hij een politiek roddelblad op. Jan liet de vuilnisbak van Alexander Pechtold doorzoeken en vond de tampon – kan ook de predictor zijn geweest – van mevrouw Pechtold.

Groot nieuws. Eén nummer is er van dat blad verschenen, daarna nooit meer van gehoord.

Vervolgens, jongelui, werd deze man hoofdredacteur van Powned, maar deze omroep zond nog geen maand uit of hij stapte al weer op. Officieel omdat hij overwerkt was – waarvan in godsnaam?

Maar volgens mijn vuilnisbakkeninformatie zouden er problemen zijn geweest met jonge meisjes die naar kamertjes moesten worden gelokt, iets waar mevrouw Dijkgraaf in Lemmer maar moeilijk mee kon leven. Dat krijg je nou, jongelui, als je bekend wordt. Hoge bomen vangen nu eenmaal veel wind. En als het allemaal niet waar is – maar dat is het in dit geval wel – dan kan de klager toch nog altijd naar de rechter te stappen.

Enzovoort.

Ik denk dat het ongeveer zo zal gaan. Ik zou graag de scripties over Jan willen beoordelen. U moet trouwens eens opletten dat al degenen die in de horkjournalistiek werkzaam zijn, steeds dit blijven beweren: buiten ben ik hard en onbeschoft, maar thuis ben ik juist heel aardig. Ruwe bolster, blanke pit. Maar ik zeg u: niet intrappen. Hitler was ook erg lief voor zijn hond.

Lees verder op The Max Pam Globe