En weer viel er een grote bank om en weer beperkte de reactie van het Nederlandse volk en onze gekozen vertegenwoordigers zich grotendeels tot morele verontwaardiging. Vooral in het Kamerdebat leken de politici nog het meest op teleurgestelde ouders die boos zijn dat hun spruit ondanks alle waarschuwingen - 'we zeiden nog: je moet niet met de grote banken spelen!' zijn hele hebben en houwen heeft vergokt. En net als bij ouders wordt de boosheid vooral gevoed door het besef dat het hun treurige maar onontkoombare taak is om junior uit de brand te helpen.