Steeds vaker zie, hoor en lees ik het. Er wordt iets ontroerends gepost op facebook. Er worden steunbetuigingen neergepend bij een ingrijpende
ziekte, of mensen betuigen hun deelneming bij het
overlijden van deze of gene. En dan komt het terug. "Waar woorden te kort schieten", "Er zijn geen woorden voor", "En toen bleef het stil". We zijn daar onhandig in geworden, onbeholpen en stuntelig ook. We durven niet goed. Ik heb nieuws voor u. Er zijn absoluut wel woorden voor, je moet ze alleen kennen en durven gebruiken. Woorden zijn de instrumenten van onze emoties, daarmee veruitwendigen we ze. Woorden geven gestalte aan verdriet en intense vreugde en alles wat daar tussen ligt.