Crisis? Welke crisis?

We hebben het constant over DE crisis. Welke crisis bedoelen we eigenlijk? De economische crisis of de geestelijke crisis? De kern van de geestelijke crisis bestaat uit ons onvermogen om nog enige vorm van gemeenschap te scheppen. Het is ieder voor zich. Niemand voor ons allen. Onverschilligheid. Geen gevoel voor rechtvaardigheid. Gebrek aan solidariteit. Geen interesse in het wel en wee van de ander. We eten elkaar op. Kruipen door elkaar heen als krioelende beestjes over een gigantische mesthoop. Zonder verband. Atomen. Los van elkaar. De enige binding die nog bestaat is de infantiele fakewereld van ‘sociale’ media als Facebook, Twitter en aanverwante pseudo-werkelijkheden. “Vind ik leuk.” “Wil je mijn vriend worden?” De infantilisering heeft het overgenomen van het denken en voelen. Gedachteloosheid. Gezwets. We leven in een uitdijend pubertijdperk en zijn langzaam maar zeker schijngestalten van onszelf geworden. Verborgen achter onszelf. Parodie. Doen alsof. De motor van ons huidige sociale leven. Overal dezelfde mensen. Van zichzelf vervreemd. Gekopieerd gedrag. Het beeld van jezelf zo manipuleren, waardoor je voor jezelf een ander wordt binnen je eigen leven. Opgesloten in jezelf. Identiteiten zijn verworden tot exemplaren. Materie. Daar gaat hem om. Hiermee raken we de kern van de economische crisis. Materie. Produceren en consumeren. Dat is het hedendaagse credo. We leven niet meer in een gemeenschap, maar in een doorgeschoten markteconomie, die ons elke minuut van de dag dicteert hoe we moeten leven. Reclame. Advertenties. Beelden. Veel beelden. Snelle beelden. Machteloze regeringen. Liegende politici. Multinationals hebben het stuur geruisloos van onze parlementen overgenomen. De liberale democratie is monddood. Nu de grenzen van het produceren en consumeren zijn bereikt zijn we in een economische crisis beland. De materiële genoegens blijken niet meer voldoende te kunnen worden bevredigd, omdat de staat de gemeenschap niet meer kan betalen en consumenten vervolgens minder geld ter beschikking hebben zodat de productie vermindert. Misschien is dat maar goed ook. Getuige de hoge aantallen zelfmoorden en het uit zijn voegen gebarsten gebruik van anti-depressiva blijkt de materiële welvaart ons in de westerse wereld immers geen surplus aan geestelijk welzijn op te leveren. Laat die economische crisis dus maar blijven, dan kunnen we misschien geleidelijk aan de geestelijke crisis aanpakken en weer wat meer aandacht voor elkaar ontwikkelen. Gemeenschappelijkheid. Binding. Zorgzaamheid. Solidariteit. Rechtvaardigheid. Respect voor onze planeet. Minder aandacht voor het materiële en meer aandacht voor het geestelijke. De innerlijkheid. Gaat het daar niet om? Wat buiten ons is kan van ons worden afgepakt, maar wat we in ons dragen is nu eenmaal een door niets of niemand te veroveren bezit.
Boeken van Etienne Kuypers www.etiennekuypers.com Speakers academy Etienne Kuypers