Tjak, tjak, volgende patiënt: de ontsporing van de ggz

Wanneer het marktdenken zo doorslaat in de instelling waar psycholoog Masja Schakenbos werkt, wordt het haar te veel. Hoe kun je na één consult al een diagnose stellen? Waarom is er geen tijd meer voor reflectie? Waarom draait alles om facturen schrijven?

Ik stop ermee', zegt psycholoog en psychotherapeut Masja Schakenbos (33). 'De grens is bereikt.' Het is zomer 2014 als ze 's avonds thuiskomt met deze boodschap. Acht jaar lang heeft ze in de jeugd-ggz gewerkt, onderdeel van een instelling met duizenden cliënten. Het werk dat ze het liefste doet. Kinderen en jongeren met de ingewikkeldste problemen.

Maar ze kan haar vak niet meer naar eer en geweten uitoefenen. 'Ik kan kinderen niet meer behandelen zoals ik wil', zegt ze tegen haar man. 'Vanaf nu wil ik niet meer gedwongen worden om halfbakken zorg te bieden.' Die nacht slaapt ze niet. Schakenbos - jong, intelligent, kritisch, empatisch-- woelt en draait. Ze heeft het gevoel dat ze mensen in de steek laat. Maar ergens voelt ze zich opgelucht. Het hoeft niet meer. En haar besluit staat vast. 'Ik wilde niet meer vechten tegen het systeem.' Lees de rest van het verhaal in de Volkskrant.