Naraly Beyer (75) in
De Volkskrant over haar relatie met Joost Prinsen:
"Je staat anders in de liefde als je ouder bent, heb ik dit jaar gemerkt. De intensiteit van de verliefdheid is te vergelijken met toen ik jonger was, maar nu komt het boven op een schat aan ervaringen. Je draagt een heel leven met je mee als bagage, daardoor sta ik dankbaarder in het leven dan toen ik 15 was. Ik had – en heb – een blij en gelukkig leven. Ik was heel tevreden, met leuk werk en leuke vrienden, een fijn huis. De relatie met Joost is er gewoon bijgekomen. Ik kan nu meer van de verliefdheid genieten dan vroeger, voor zover ik het me kan herinneren. Een heel groot cliché: je hebt een taart, en daar wordt een kers opgelegd. Het geeft extra zin aan het leven, extra diepte, vermengd met grote dankbaarheid dat ik het kan, mag, krijg en heb. Ik had niet verwacht dat ik open kon staan voor een nieuwe liefde in mijn leven. Ik was ook niet stilletjes aan het hopen, ofzo. Het is een geschenk en zo ervaar ik het ook.
‘We krijgen ook zo veel leuke reacties. Zeer ontroerend. O jee, denk ik dan, ik stond er helemaal niet bij stil dat mensen er zo blij van worden. Maar ik begrijp het ook goed. Van de week sprak ik een jonge meid – nou ja, jonge meid, het zou mijn dochter kunnen zijn, ze heeft ook al een heel leven achter de rug: man, kinderen, man weg, kinderen groot. Ze pakte me beet en zei: ‘Weet je, je geeft mij hoop.’ Dat vond ik zo schattig. En het gebeurt vaak, zelfs mensen die ik niet ken mailen me erover. Ik stond er anders in, ik was zelf niet op zoek naar een voorbeeld om weer geloof in de liefde te krijgen. Het ontroert mij dat mensen goeie zin krijgen van ons verhaal. Daar word ik nederig van. Mensen komen op straat naar me toe: ‘O wat leuk, wat leuk.’ Ze smelten helemaal weg. Ik vind het ontzettend lief dat ze dat uiten. Maar het mag nu natuurlijk niet meer uitgaan, haha.’