Waarom roepen kinderen om hun moeder en niet om hun vader?

Kinderen roepen vaak om hun ​moeders, zelfs als hun ​vaders aanwezig zijn. Dit is vermoedelijk aangeleerd gedrag omdat de meeste kinderen geleerd hebben te rekenen op een snelle en zorgzame reactie van hun moeders.

Het fenomeen van moeders vaker oproepen kan worden toegeschreven aan "maternal gatekeeping" en de overtuiging dat moeders betere zorgverleners zijn. Onderzoek suggereert echter dat zowel vaders als moeders even capabel zijn om troost te bieden, speelsheid te tonen en grenzen te stellen voor hun kinderen. Het is belangrijk dat vaders vanaf het begin een actieve rol spelen om te voorkomen dat kinderen voortdurend om hun moeders vragen.

Maternal gatekeeping' verwijst naar het fenomeen waarbij moeders, bewust of onbewust, de controle en verantwoordelijkheid over de opvoeding en zorg voor hun kinderen houden. Ze kunnen neigen naar het idee dat ze beter zijn in het bieden van zorg dan vaders, waardoor ze de vaderlijke betrokkenheid beperken of hinderen. Dit gedrag kan voortkomen uit het geloof dat moeders de beste zorgverleners zijn en kan leiden tot een self-fulfilling prophecy waarin vaders minder betrokken raken.

Bron(nen): De Morgen