"We scheiden niet omdat we ongelukkig zijn, maar omdat we denken met een ander gelukkiger te zijn"

Onze relaties, zowel werk als privé, komen onder druk te staan door de coronacrisis. De bekende relatietherapeut Esther Perel (62) heeft het druk, vertelt ze in de Volkskrant.

Hoge eisenZe helpt koppels die te veel op elkaars lip zitten en elkaar niet meer kunnen uitstaan, maar ook mensen die plots hun baan kwijt zijn en dat psychisch lastig vinden. "Eigenlijk hebben we in de seculiere, westerse samenleving twee manieren om onze identiteit vorm te geven; enerzijds hebben we onze privérelaties, anderzijds de werkrelaties," legt Perel uit. "En dat vormgeven is een proces dat nooit ophoudt. Door de opkomst van het individualisme en het wegvallen van gemeenschappen om bij te horen, is onze identiteit onze eigen verantwoordelijkheid geworden. Bovendien geloven we niet meer in het hiernamaals – al het geluk moet tijdens ons leven worden behaald."

"Daarom gaan we steeds meer van onze relaties eisen: we hebben constant het gevoel dat we onszelf, onze identiteit, moeten verbeteren. We scheiden niet meer omdat we ongelukkig zijn, maar omdat we denken dat we met een ander gelukkiger kunnen zijn."

VrijheidVolgens de relatiespecialist heeft het allemaal met vrijheid te maken. "Vijftig jaar geleden verlangden we naar meer vrijheid, nu zwemmen we erin – we verdrinken bijna. Want die vrijheid brengt verantwoordelijkheid met zich mee: we moeten onszelf helemaal ontwikkelen tot ‘de beste versie’. We verwachten van elke relatie dat die de beste versie van onszelf tot wasdom brengt. In romantische relaties, maar net zo goed op het werk. Mensen leggen een enorme druk op het ontwikkelen van hun ‘zelf’, en voelen zich daardoor nooit ‘af’, nooit goed genoeg."

Meer gelijkheidPerel verwacht niet dat de coronacrisis tot meer gelijkheid zal leiden. "Dat zou mooi zijn, maar dat denk ik niet. Die enorme druk op ‘alles uit jezelf halen’, is sterk verbonden met een kapitalistisch systeem. Met een economie en samenleving die niet omkijkt naar de medemens, maar alle deelnemers alleen maar opjut harder te werken en door te groeien. Hier in de Verenigde Staten is het ieder voor zich, zonder steun, zonder bescherming. Dat wordt eens te meer duidelijk in deze situatie, en ik vrees dat dat niet snel zal veranderen."

Bron(nen): De Volkskrant