De anonieme Nederlandse jihadstrijders van Trouwjournalist Perdiep Ramesar

Het is een journalistieke doodzonde: het verzinnen van bronnen voor een mooi verhaaltje. De val van Trouwjournalist Perdiep Ramesar is dan ook hard. 'Je kunt beter een inbraak plegen, dan stukken verzinnen', zegt Casper Postmaa, vroegere werkgever van Ramesar en nu hoofdredacteur van Den Haag Centraal. Trouw had sterke aanwijzingen dat Ramesar zijn bronnen verzon en heeft hem op staande voet ontslagen. Ramesar was een zeer gewaardeerd journalist, die in 2012 nog was genomineerd voor de Loep, de jaarprijs voor onderzoeksjournalistiek. Hij schreef vooral over de radicale islam in Nederland en leek, anoniem weliswaar, iedere polderjihadist aan de praat te krijgen. Hij vertelde daar ook regelmatig over als deskundige in actualiteitenprogramma's. 'Het is een journalist van kwaliteitskrant Trouw, je plaatst er niet gelijk vraagtekens bij', zegt David Boogerd, redacteur van Knevel & Van den Brink. De zaak lijkt een patroon te volgen dat zich vaker voordoet bij journalistieke schandalen, schrijft . Net als internationale voorbeelden Janet Cooke bij The Washington Post (1981), Stephen Glass (The New Republic, 1998) en Jayson Blair (The New York Times, 2003) was Ramesar een verslaggever die toegang had tot een wereld die voor de meeste journalisten onbereikbaar is. Hij gebruikt daarvoor bovendien bronnen die voor zijn collega's oncontroleerbaar zijn. Toch heeft Ramesar al eerder veel kritiek gekregen. In mei 2013 noemt hij een deel van de Haagse Schilderswijk een islamitisch minikalifaat, een 'shariadriehoek'. Het stuk is vrijwel geheel gebaseerd op anonieme bronnen. Bewoners, gemeenteraadsleden en lokale bestuurders reageren boos. Het beeld van een 'sharia-driehoek' herkennen ze totaal niet. En gelijk hebben ze. Hij blijkt ook niet te bestaan.

Bron(nen): Volkskrant