Eva Hoeke, bekend van Pannenkoekengate, en Marcel van Roosmalen zijn boos op bijna iedereen

Eva Hoeke was tot een paar weken geleden columnist voor het zaterdagmagazine van de Volkskrant. Net als de columns van haar echtgenoot Marcel van Roosmalen gaan haar stukjes over het leven zelf. Over wat de kinderen hebben gedaan of gelaten, over de liefde en over de buren. De Volkskrant was uitgekeken op de stukjes – na bijna 10 jaar – en bedankte haar voor de bewezen diensten.

Toen ging Hoeke uit haar dak. Haar stukjes zijn onmisbaar voor de Volkskrant, vindt ze en haar voormalige chef maakt zich schuldig aan nepotisme en de hoofdredacteur faalt grandioos, vindt ze. In de wiek geschoten; dat is duidelijk.

Hoeke uitte haar ongenoegen in een open brief en in haar laatste column voor de Volkskrant. Ze beschreef het gesprek waarin haar ontslag werd medegedeeld als een nachtmerrie en bekritiseerde de redactionele leiding voor het gebrek aan duidelijke redenen voor haar ontslag. 

Marcel van Roosmalen, zelf een bekende journalist en columnist, reageerde fel op het ontslag van zijn partner. Schattig wel voor iemand die zijn familie doorgaans in zijn columns afbrandt. Hij bekritiseerde de hoofdredacteur van de Volkskrant en beschuldigde de krant van hypocrisie door te stellen dat er juist weinig diversiteit in stemmen is binnen de krant.

Hoeke was al eerder beroemd onder alle Amsterdamse journalisten. Dat was toen ze beschuldigd werd van diefstal van jus d'orange. In een column in Het Parool in 2014 (ze was toen nog niet doorgedrongen tot de eredivisie van De Volkskrant) beschrijft Hoeke hoe Van Roosmalen  een glas jus bijvult nadat  een deel van het sap over de rand is geklotst. Bij de kassa krijgt hij te horen dat hij voor een dubbel glas jus moet betalen, omdat hij een halfleeg glas had bijgevuld. Hoeke werd in haar column razend. Later schreef Het Parool een juichende recensie over het pannenkoekenrestaurant. Volgens Hoeke was dat afgedwongen als compensatie voor haar beschuldiging. Ze denkt kennelijk vrij gemakkelijk dat de dingen in het leven om haar draaien.

Welingelichtekringen wil niet achterblijven. Ik was lang hoofdredacteur van een tijdschrift en van dagbladen. Soms heeft een columnist zijn of haar tijd gehad. Sinds een paar jaar word je bij het trekken van dat soort vervelende conclusies geholpen door de digitale versie van je blad of krant. Die maakt duidelijk of lezers een stuk aanklikken en ook of ze het uitlezen. Misschien was er geen complot, geen diefstal van sinaasappelsap, maar waren de lezers een beetje klaar met Hoeke.

Als Eva dat een infame beschuldiging vindt zullen we dat binnenkort wel ergens lezen. Bij haar of bij de boze Van Roosmalen.