Barst België alsnog in 2013?

De ‘taalstrijd’ in België is weer in alle hevigheid losgebarsten. Als u misschien dacht dat met de komst van de regering-Di Rupo en het oplossen van het onbegrijpelijke BHV-probleem de strijdbijl was begraven, heeft u het mis. Al tijdens deze periode-van-vrede-op-aarde is de oorlog tussen Vlamingen en Walen weer opgelaaid. In zekere zin is koning Albert, toch bedoeld om de landsdelen te verzoenen, de aanstichter van de nieuwe ronde van zwaar verbaal geweld. In zijn kerstboodschap waarschuwde hij voor ‘populisme’ met daarbij de toevoeging, dat ‘de jaren dertig’ heeft laten zien waar dat toe leidt. Hoewel het in alle toonaarden wordt ontkend, is het een rechtstreekse aanval op de Vlaamse-nationalistische NVA van Bart de Wever. De partij neemt niet deel aan de landsregering, maar is hard op weg de grootste partij van Vlaanderen te worden. Nieuwe verkiezingen – en dus een nieuwe kabinetsformatie – staan in principe voor volgend jaar op de agenda.
Import-koning
Nu is het een feit, dat de NVA koning Albert en zijn familie liever vandaag dan morgen uit België ziet vertrekken. Bij de onafhankelijkheid van België in 1830 zijn de van oorsprong Duitse Saksen-Coburgs als een noodzakelijk kwaad aan de nieuwe natie toegevoegd. Je deed in de negentiende eeuw nu eenmaal niet mee in de wereld als je geen koning had. De import-koningen hebben in Vlaanderen echter nooit op veel warmte kunnen rekenen. Dat in het paleis Frans wordt gesproken helpt natuurlijk ook niet. Bart de Wever heeft uiteraard minister-president Elio di Rupo op het matje geroepen voor de uithaal van de koning. De socialistische premier is politiek verantwoordelijk voor de woorden van Albert. Di Rupo was als enige op de hoogte van de tekst van de kerstboodschap. Maar Di Rupo doet geen millimeter af van de woorden van de koning. Sterker nog, in een interview zegt de nationale premier dat hij de Vlaamse NVA ‘heel gevaarlijk voor het land’ vindt. Achtergrond van deze woordenoorlog is de aankondiging van de NVA, dat ze bij de komende nationale ‘het confederalisme’ inzet van de verkiezingen wil maken. Wat dat precies inhoudt weet niemand, maar het is het nieuwe toverwoord voor zelfstandigheid van Vlamingen in België. Volgens Di Rupo - en de rest van Wallonië – betekent ‘confederalisme’ niets anders dan ‘separatisme’: een opsplitsing van België dus. ‘Een valstrik voor dommeriken’, zo zei de minister-president van Wallonië, Rudy Demotte. Hoewel de gemiddelde Belg/Vlaming/Waal zich weinig druk maakt over dit gegoochel met woorden, is in deze kerstperiode toch de toon voor de komende verkiezingsstrijd gezet. Bart de Wever steekt niet onder stoelen of banken, dat hij kiest voor een onafhankelijk Vlaanderen in een versterkt Europa. Meer Vlaanderen betekent voor hem meer Europa. En andersom. In die zin is dit politiek gemanoeuvreer ook tot buiten de landsgrenzen van België de moeite van het volgen waard.
Vlinderdas
Bart de Wever is – na zijn overtuigende overwinning bij de gemeenteraadsverkiezingen – sinds 1 januari burgemeester van het traditioneel ‘rode’ Antwerpen. Zondag gaf hij voor 15.000 Antwerpenaren een nieuwjaarsreceptie. Voor die gelegenheid droeg De Wever een smoking met een blauwe vlinderdas. Het strikje was tot nu toe het handelsmerk van Elio di Rupo.