De tijd

Ons leven draagt het verleden in zich mee en is gericht op de toekomst. Toch klopt dit niet helemaal. Het verleden is immers al verdwenen en de toekomst is er nog niet. We zijn dus genoodzaakt om het nu ten volle te leven en niet te veel in het verleden te blijven hangen noch de toekomst te laten primeren. Het gaat om het ogenblik. Het moment. Meestal acht de moderne mens het ogenblik belangrijk vanwege een conventie. Bijvoorbeeld bij de overgang van het ene kalenderjaar naar het andere. Zodra de klok middernacht slaat gaat de champagnefles open en vliegt iedereen elkaar om de hals. Het is 1 januari. “Gelukkig Nieuwjaar.” Kunstmatige vreugde. Men viert het artificiële omdat een nieuwe tijd is begonnen. Onzin natuurlijk. De tijd begint nooit opnieuw. Hij is continu. Er zijn wel ogenblikken die vernieuwend zijn. Historische momenten. Het ogenblik als een handtekening wordt gezet onder een regeerakkoord, of als het einde van een afschuwelijke oorlog schriftelijk wordt bekrachtigd. Ook gewone levensmomenten kunnen rijk aan betekenis zijn. Geboorte. Dood. De eerste seksuele ervaring met je geliefde. Het zijn ogenblikken waarin we plotseling beseffen dat we bestaan. Dan lijkt het alsof de tijd even stilstaat, alsof een soort ontijdelijkheid heerst waarmee de diepste diepte van ons wezen wordt blootgelegd. Uitzonderlijke bestaanservaringen zijn tegenwoordig zeldzaam. De moderne mens is slaaf geworden van de tijd. “Ik heb geen tijd”, horen we dagelijks om ons heen. Hoe cynisch: de hedendaagse mens leeft in een tijd zonder tijd. Het betekent dat je de tijd niet meer in handen hebt, maar leeft in een leven waarin je wordt opgejaagd door de voortrazende tijd. De economie domineert. De tijd is gefragmentariseerd. In brokken uit elkaar gevallen. We leven op het ritme van de klok en laten ons inpalmen door de voortdurend aan onze geest ontsnappende tijd. Jachtigheid. Onrust. Hoe we ook leven, we leven van ogenblik tot ogenblik. Dat kunnen we alleen ervaren als we van binnen uit leven. Innerlijkheid. Daarom moeten we leren om de dwang van de omgeving tot een minimum te beperken (markteconomie, reclame, televisie, internet, smartphone, etc.). Pas dan openbaart de tijd zijn wezenlijke inhoud: het bewustzijn dat de mens in elk ogenblik aanwezig is, terwijl zijn verleden en zijn toekomst versmelten in de uniciteit van het huidige moment. Het nu. Dit specifieke ogenblik. Laat de tijd vertellen wat hij te vertellen heeft. Leer luisteren. Dan opent het ogenblik zich in een contemplatieve rust en kunnen we leven in de tijd die zijn eigen vergankelijkheid vergeet. Het betekent bewegen en verwijlen, zodat tijd en eeuwigheid zich kunnen verzoenen en het essentiële zich in kleine stukjes kan openbaren. Laten we de verloren tijd weer inpalmen, om de diepte van onze ontijdelijkheid te heroveren in elk ogenblik. Onze innerlijkheid.
Boeken van Etienne Kuypers www.etiennekuypers.com Speakers academy Etienne Kuypers