Mislukt Euro-top deze week? Ach, dat gebeurt wel vaker

Eind van de week ‘crisis in Europa’, maar windt u niet op! Wees niet verrast als u eind van de week in krantenkoppen en nieuwsuitzendingen kreten tegen komt als ‘Eurotop mislukt’ of ‘Europa in diepe crisis’. Want donderdag en vrijdag komen de 27 regeringsleiders van de Europese Unie bijeen om de 7-jaarlijkse rituele dans uit te voeren over de Europese begroting. Voor alle duidelijkheid, het gaat dus niet om de honderden miljarden euro’s die nu over de tong en toog gaan om de euro te redden. Het gaat om het geld dat de EU de komende zeven jaar kan besteden om een eigen beleid gestalte te geven. Van landbouwsubsidies tot steun voor arme regio’s. Bij elkaar voor die zeven jaren een bedrag van goed 1000 miljard euro. Een fiks bedrag, waar overigens de nodige relativering bij te plaatsen is. Desondanks belooft het een noest Europees gevecht te worden. Winnaars zal de slag niet kennen, echte verliezers ook niet. Krimp Grofweg staan tegenover elkaar de netto-betalers, waaronder Nederland, en de netto-ontvangers, zoals de meeste landen in oost- en zuid-Europa. Zonder een echt gezamenlijk front te vormen willen de netto-betalers, dat de EU-begroting krimpt. De Europese Commissie wil juist meer geld voor Europa: de EU heeft er laatste jaren veel taken bijgekregen (bijvoorbeeld een eigen diplomatieke dienst) en moet als aanjager van economisch herstel extra geld krijgen. De kans dat die smeekbede wordt gehoord, is nihil. Geen enkele regeringsleider, die in eigen land de duimschroeven aan draait, kan thuis komen met ‘meer geld voor Europa’. De netto-ontvangers willen uiteraard niets weten van een krimp van de EU-begroting. En voor hun verzet beschikken ze over een machtig wapen: het veto. Veto Maar vooralsnog klinkt vooral van Britse kant – een netto-betaler dus - de dreiging van een veto. Dankzij Margaret Thatcher heeft het VK zich in 1985 een fikse vaste korting op de Britse EU-bijdrage bedongen. Premier Cameron, in eigen land worstelend met veel anti-EU-sentiment, heeft nu zijn hakken in het zand gezet: hij wil niet alleen een fors lagere EU-begroting, maar ook een hogere Britse korting. Die inzet wordt ook door de andere netto-betalers als irreëel afgedaan. In Brussel wordt, volgens de Financial Times, daarom al gestudeerd op de mogelijkheid om dan maar een begroting op te stellen zonder Groot-Brittannië. Het zou betekenen, dat de andere 26 EU-landen de facto het VK de deur wijzen. Het bericht in de FT lijkt dan ook vooral bedoeld om de druk om Downingstreet 10 verder op te voeren. Nederland kiest voor een nulgroei van de Europese uitgaven en handhaving van de zeven jaar terug bevochten 1 miljard euro korting. Verder steunt Nederland het pleidooi voor verschuivingen in het budget; minder naar landbouw en meer voor onderzoek en innovatie. Nederland koerst daarmee aan op een clash met Frankrijk, dat de landbouwsubsidiepot al heilig heeft verklaard. ‘Crisis’ Het lijkt een illusie, dat dit op deze top wordt opgelost. De regeringsleiders weten, dat de begroting pas in 2014 ingaat. Dat nu talmen technisch en juridisch veel ellende geeft zal hen een worst wezen. Liever uitstel, om zo op een later tijdstip misschien een betere deal te maken. Dat heet ‘crisis’, maar de praktijk leert dat dit in Europa de normale manier van zakendoen is.