Nederland ná Geert: Leve De Nieuwe Saaiheid

Ik geef mede leiding aan een lastige  coalitie. Ik voel me een beetje de Jan Kees de Jager van mijn eigen kabinet: Je probeert het onverenigbare te verenigen. Mijn coalitie is ook veel kleiner dan die van Jan Kees. Maar de wensen en verlangens zijn vaak even tegengesteld. Sommige coalitiegenoten willen dingen die ik gevaarlijk vind, niet verstandig of te duur. Maar die meningsverschillen mogen onze besluitvorming niet verstikken. We móeten er elke keer weer sámen uitkomen. Het gaat om de lange termijn. Dat is ons gezamenlijk belang. Onze heilige plicht. Anders wordt het onleefbaar. We zijn in onze brede coalitie met zijn vijfen. Mijn vrouw, ik en onze drie kids. Als ik u vertel dat ze 16, 18 en 20 zijn weet u vast wat ik bedoel. We werken volgens het model van Jan Kees. Je gaat soms akkoord met dingen die je niet wilt. Maar gelijkhebberigheid brengt je nergens. Slappe compromissen ook niet. You win some, you lose some. Daar moet je tegen kunnen. Zou het Jan Kees lukken met zijn kersverse clubje? Alexander, Arie, Jolande, Mark, Sybrand. Stom dat Diederik niet mee doet. Oude PvdA-denken speelt weer even op? Arrogantie van het linkse gelijk? Emiel staat er ook buiten. Zelf weten… Wat nu telt is het resultaat: Draai de klok even terug: Zouden we met z’n allen in één week de overstap maken van de boze vechtcultuur van Wilders naar de drassige maar vruchtbare Hollandse polder van Jan Kees? Eeuwenlang polderen heeft Nederland tot één van de welvarendste landen ter wereld gemaakt. Toch? Weg met het politieke gooi- en smijtwerk. Ik zou dat fantastisch vinden. Dan gaan we het land weer regeren met verstandige plannen en niet met hitsige tweets. Dan koesteren we wat ons bindt en niet wat ons van anderen scheidt. Wat een vooruitgang! Nederland verdient een regering met respect voor ons allemaal. Met coalitiegenoten die van ons houden. Van alle zestien miljoen Nederlanders. Geen enkele burger uitgezonderd. Wat zou het ook goed zijn voor het land als de Haagse politiek weer gewoon heel saai zou worden. Heerlijk. Dit land heeft behoefte aan rust. Jammer voor Ferry Mingelen en de zijnen. Maar goed voor het land. Polderige degelijkheid in plaats van politiek stuntwerk. De problemen waar we met z’n allen voor staan zijn groot en ingrijpend. De oplossingen lastig en niet leuk. Maar de belangen om er toch uit te komen zijn ook kolossaal. Gaat de Club van Jan Kees nu bewijzen dat het kan. Zonder ‘Gekke Geert’? Leve de Nieuwe Saaiheid! Ik tik deze column op de achterbank van een taxi die me van het vliegveld van Washington naar huis brengt. Ik ben een paar weken op reis geweest en lees het laatste politieke nieuws op mijn telefoon. Vanavond hebben we thuis kabinetsberaad. Wordt vast gezellig. En constructief. De enige enge gedachte op dit moment? De geruchten dat Geert hier naar toe vlucht. Komen we ook wel weer over heen...

PS. Mag ik hier nog even een groot compliment uitdelen aan Jolande Sap van Groen Links? Ze hield de rug recht rond Uruzgan en steekt nu weer haar nek uit. Amerikanen zouden zeggen: “She’s got balls”. Chapeau!