Barack Obama leek bijna onbedreigd af te koersen op een tweede termijn. Tot het voor de president rampzalige debat vorige week tegen Republikein Mitt Romney. Wat ging er mis? Waarom duikelt Obama? Verbazend? Verrassend? Een paar overwegingen: - Bij elke politieke verrassing in de Amerikaanse politiek moet je deze basis-wijsheid nooit vergeten: . Daar moet elke Democraat tegenop boksen. Alleen politieke toptalenten maken een kans (Roosevelt, Kennedy, Clinton en Obama in 2008). Een zwakke tegenstander helpt natuurlijk. Republikein John McCain faalde vier jaar geleden jammerlijk. In 2008 speelde dat Obama geweldig in de kaart. Romney is ook een zwakke kandidaat. Hij is koel, afstandelijk, een matige spreker, heeft geen humor, wel een imago-probleem en is Mormoon. Toch is hij nu een serieuze bedreiging voor Obama. Dat zegt veel over de kwetsbaarheid van Obama. - ‘Berg je voor de !’ Romney profiteert maximaal van heftige anti-Obama gevoelens bij veel kiezers. Dat speelt zijn campagne slim uit. En er volgen tot 6 november nog vier weken van meedogenloos Obama-bashing. Fasten your seatbelts! - De president faalde in het debat om zijn over het voetlicht te brengen. Hij is toch zo trots op ObamaCare, het nieuwe stelsel in de gezondheidszorg? Of schaamt Obama zich ervoor? Of vreest hij de afwijzende publieke opinie. Niet sterk! - De economie is een punt van grote zorg. Maar er zijn : Het consumentenvertrouwen stijgt, de werkloosheid daalt, de huizenmarkt trekt aan, het gaat goed op Wall Street en de auto-industrie is van de ondergang gered. Het kwam amper aan de orde in het debat. Obama trok zich terug in de verdediging. Romney bepaalde het spel en scoorde. - Nog een onuitwisbaar feit: Sinds Ronald Reagan . Het gaat over meer bezuinigen, lagere belastingen, een kleinere overheid, een groter leger, ‘tough on crime’ en 'geen homohuwelijk'. Je zou verwachten dat een Democratische kandidaat ook met eigen 'linkse' onderwerpen komt: Rechtvaardiger inkomensverdeling, strengere wapen- en milieuwetten, invoering homohuwelijk, beter onderwijs en openbaar vervoer, vernieuwing van verkrotte wijken, hulp aan de armsten. Niet dus. - in de campagne. Obama durft ze niet eens aan de orde te stellen uit angst voor de Republikeinse furie (“There you go again…”). Voor je het weet denderen de “Obama-is-een-socialist”-spotjes over de beeldbuis. Linkse ideeen zijn een politieke zelfmoordpil in het politieke landschap van 2012. - Democraten worden door hun politieke schuwheid als vanzelf in geduwd. Voorbeeld: Waarom gaat het altijd hartstochtelijk over 'America's middle-class' en helemaal nooit over de 'lower class'? Die heeft veel harder hulp nodig. Maar ja, voor je het weet ben je een krypto-Marxist... Mondje dicht dus. - Obama is na vier jaar Witte Huis . Een president zit in een cocon: Een comfortabele hofhouding van brave ja-knikkers en politieke slijmerds. En Obama stond toch al niet bekend als een begenadigd ‘debater’. Hij heeft vier jaar niet kunnen oefenen. Dat was in Denver te zien! - Een president profiteert van de . Maar hij heeft het nadeel dat hij vier jaar van lastige keuzes moet verdedigen. Een uitdager heeft het makkelijker en kan met scherpe aanvallen en vage beloften de president op zijn nummer zetten. Romney doet dat knap! Gaat Obama dus verliezen? De afgelopen week toonde aan hoe snel het tij kan keren. Maar mede gezien bovenstaande invloede heeft Obama een 'uphill battle'. Spannend! Video van Mitt R0mney: Campagnespot van Barack Obama: