De rouw om de te vroege dood van Eberhard van der Laan begon al voor zijn dood en nam nadat hij was overleden bijzondere vormen aan. Amsterdamse trams stonden stil, in het hele land hingen de vlaggen halfstok en zelden plaatsten zoveel instanties en mensen rouwadvertenties om bij te dragen an de nationale rouw. Er was ongetwijfeld een bijzondere, creatieve bevlogen bestuurder gestorven. Maar was hij ook uniek & bijna heilig, zoals je rond zijn dood zou kunnen zijn gaan denken? Was hij de reincarnatie van een kruising van Ghandi en Jezus van Nazaret? Nee. Dat was hij zeker niet. Zoals velen al lange tijd wisten - bijvoorbeeld mensen in het Amsterdamse stadhuis en op het voormalige ministerie van wonen en wijken - kon Van der Laan bijzonder onaardig zijn. De rel rond de stiekeme filmpjes die Van der Laan liet maken om radicalisering van jongeren tegen te gaan heeft geleid tot een nadere bestudering van de wijze waarop Van der Laan opereerde. Het beeld valt niet mee.Het Parook: " Ook de reconstructies van NRC en Elsevier bevestigen dat beeld: Van der Laan was noch Jezus noch Ghandi, hij was net een mens. Een mengsel van goede en slechte eigenschappen, zoals wij allen