Haïti is geen natuurramp (maar een gevolg van menselijk handelen)

Iemand moet soms het vieze werk doen. En meer dan eens is dat Anne Applebaum, een Amerikaanse columniste van naam. Ze schrijft vandaag in Slate dat ze weliswaar geld heeft overgemaakt aan een hulporganisatie die werkzaam is op Haïti, maar dat ze verdomd goed weet dat dit allemaal niets helpt. 'It is a man-made disaster first and foremost, and so it will remain.' Ja die aardbeving was wel heftig, maar de gevolgen zijn in de eerste plaats ingrijpend omdat Haiï (figuurlijk) zo zwak op z'n benen staat. Er is geen civil society, er is geen gezag en er zijn geen wetten. Zelfs op satellietfoto's is goed te zien hoe de ene helft van het eiland (de Dominicaanse Republiek) in cultuur is gebracht en de andere helft, Haïti, een dor onbewerkt stuk land is. Met andere woorden: van zeer grote afstand is al waarneembaar wat voor een ongelooflijke bende het er is.
In een samenleving waar nagenoeg niets normaal functioneert, is het bouwen van een huis dat blijft staan na een aardschok ondenkbaar. En dus komen hele gebouwen naar beneden als het zover is.
Het parlement, kerken, ziekenhuizen en regeringsgebouwen staan nu niet langer overeind, ze zijn er grotendeels niet meer. Zelfs veel VN-medewerkers kwamen om het leven en als nagenoeg al die instituties zijn verdwenen, het gezag incluis, dan komen de gangs te voorschijn om de lakens uit te delen. Met als gevolg: epidemieën, massasterfte en, wie weet, burgeroorlog. Na de orkaan Katrina in Texas in 2005 kreeg de Amerikaanse overheid er geweldig van langs, president Bush voorop, maar de gevolgen van een dergelijke natuurramp zijn in een beschaafd land waar de insituties hun werk doen stukken kleiner.
Alle hulp die nu naar Haïti gaat zal niet veel uithalen. Wat moet gebeuren, is een culturele omwenteling - en zoiets kan alleen gebeuren als daar 10-tallen jaren voor worden uitgetrokken.

Bron(nen): Slate