Rijke mensen hebben veel meer zorgen dan arme mensen

In de film C'eravamo Tanto Amati van Ettore Scola zit een scene waarin een dikke rijkaard zich hartgrondig beklaagt: hij is helemaal alleen met zijn zorgen die natuurlijk veel te maken hebben met zijn fortuin, want wie veel heeft, heeft ook veel om in de gaten te houden.
Terwijl arme mensen... Die hebben niks! En dus ook niks om zich zorgen over te maken. Bovendien heb je heel veel arme mensen, dus eigenlijk hebben die armoedzaaiers ook nog elkaar. Maar de eenzame rijkaard... Deze boutade in een komische fim heeft nu een wetenschappelijk fundament gekregen, zo lezen we in Der Spiegel. Want, zo zegt professor Jürgen Schupp, wie eenmaal op het niveau van de echt hoge inkomens zit, kijkt helemaal niet meer naar 'beneden.' Weet hij veel waar de minima van moeten rondkomen. En juist nu, nu het crisis is, dreigt voor de rijken het gevaar dat hun vermogen verdampt en dat ze een flinke stap terug moeten op de inkomensladder.
Terwijl die straatarme mensen eigenlijk eh... best tevreden zijn met hun lot. "In ganz armen Entwicklungsländern sind die Menschen glücklich mit einem extrem niedrigen Einkommen," zo beweert de professor. Nu is dus gelijk het raadsel opgelost waarom die zwarte kindertjes altijd zo staan te lachen tegen de fotograaf van de NOVIB-kalender. Ze hebben domweg niets te klagen. In schril contrast hiermee staan de lotgevallen van Madeleine Schickedanz.
Als erfgename van het Duitse postorderbedrijf Quelle bezat ze 3 miljard, maar door wat bedrijfsmatige ongelukjes en dankzij de kredietcrisis is haar vermogen geslonken tot 27 miljoen euro. Verschrikkelijk gewoon, mevrouw Schickedanz koopt haar eten nu bij een discount en is rijp voor de psychiater.
Na lezing van het interview met professor Schupp is dat volstrekt verklaarbaar. Wat haar is overkomen, is gewoon een ramp. Je moet alleen wat geld hebben om zoiets te begrijpen.

Bron(nen): Der Spiegel