Nu bij onze zuiderburen de regering voor de zoveelste keer gevallen is, opnieuw over de taalkwestie en de status van het kiesdistrict Brussel Halle-Vilvoorde, begint het erop te lijken dat België steeds verder afglijdt in de richting een nieuw Albanië (voorlopig dan nog zonder corruptie).
Het land dobbert feitelijk al sinds de verkiezingen van 2007 stuurloos rond, en politici die voor andere zaken ingehuurd zijn, vechten elkaar momenteel voornamelijk de tent uit over de eeuwenoude taalruzie. Een symbolische kwestie, die naarmate hij voortduurt toch steeds meer Belgen indirect zal gaan raken. Juist vandaag kwam dan ook nog eens het bericht naar buiten dat maar liefst 1,5 miljoen Belgen in armoede leven. Dat is maar liefst vijftien procent van de bevolking. Al deze mensen hebben ernstige moeite om rond te komen. En die groep wordt steeds groter. De regering heeft het blijkbaar veel te druk met vallen en opstaan, want de afgelopen jaar is er geen enkele vooruitgang geboekt op het gebied van armoedebestrijding. De armoedeproblematiek concentreert zich voornamelijk in Wallonië en rondom Brussel. Decenniumdoelen 2017, een samenwerkingsverband van negen armoedeorganisaties en sociale bewegingen, wil dat de politici dringend werk maken van de verhoging van de uitkeringen aangezien 2010 het Europese jaar is van de bestrijding van armoede en sociale uitsluiting.
Ook heeft 33,2 procent van de huurders het moeilijk om zijn woning te verwarmen. 4,7 procent van de mensen die onder de armoedegrens leeft, moet gezondheidszorg om financiële redenen uitstellen. Het aantal werklozen in 2009 lag elke maand gemiddeld 20 procent hoger dan in 2008. Dat zijn schrikbarende cijfers. De vraag dient zich dan ook aan hoe lang het Belgische bestuursmodel, dat van een klein landje met maar liefst drie talen en vier regeringen, nog houdbaar is.
Bron(nen): De Morgen
