Morsi gooit zijn goede naam te grabbel

President Morsi van Egypte is erin geslaagd binnen zeer korte tijd zijn zorgvuldig opgebouwde reputatie van redelijkheid en gematigdheid te grabbel te gooien. Met zijn decreet over de (tijdelijke) juridische onschendbaarheid van zijn besluiten heeft hij in één klap een einde gemaakt aan het beeld dat hij boven de partijen zou staan en zou kunnen uitgroeien tot een echte nationale leider. Dat schrijven Roula Khalaf en Heba Saleh in de Financial Times. De vraag die zij zich (terecht) stellen, luidt: waarom heeft Morsi dit dan in godsnaam gedaan? Wat volgt is een portret van iemand die eigenlijk altijd in de schaduw van een ander heeft gestaan - van Khairat al-Shater, de sterke man van de Moslimbroederschap waar Morsi uit voortkomt. Shater is de strateeg van de beweging, terwijl Morsi altijd de uitvoerder was, de man zonder visie, maar met een aantal praktische vaardigheden die hem het leiderschap van de politieke partij van de Broederschap hebben bezorgd. Volgens critici blijkt uit het decreet dat hij en de Broederschap meer neigen naar een autocratische regeerstijl dan naar democratie. De islamisten van de Broederschap zouden de democratie louter als een handig middel zien om aan de macht te komen, maar zich verder weinig gelegen laten liggen aan de met de uit de democratie voortvloeiende beperkingen van die macht. Hoewel de auteurs denken dat hier een kern van waarheid in schuilt, vermoeden zij dat Morsi vooral tot zijn besluit is gekomen doordat hij het moeilijk vindt zijn koers te bepalen te midden van de druk die van alle kanten op hem wordt uitgeoefend. Hoe dan ook wordt hij nu door velen als een controversieel en partijdig figuur gezien, die een groot deel van zijn goodwill heeft verspeeld.