De liefde tussen Donald Trump en techmiljardair Elon Musk zal snel bekoeld zijn, wanneer de vastgoedmagnaat op 20 januari opnieuw zijn intrek neemt in het Witte Huis. Dit voorspelt buitenlandcommentator Bernard Hammelburg. “Ik moet zien hoe lang die liefde standhoudt”, zegt Hammelburg in de Amerika Podcast van BNR. “Ik denk dat ze snel bonje krijgen.”
Het is één grote soap: voorheen vochten Trump en Musk elkaar de kiet uit, maar in de aanloop naar de presidentsverkiezingen ontstond er plots een warme band. Die wederzijdse affectie is best logisch, stelt Hammelburg. “Voor iemand in de positie van Musk is het fantastisch om de president van de Verenigde Staten in je zak te hebben. En andersom geldt eigenlijk hetzelfde: Musk vertegenwoordigt de nieuwe technologie, de vernieuwing, de belofte voor de toekomst en het enorme potentieel van Silicon Valley.”
Verstandshuwelijk
Maar dit geen sprookje met een gegarandeerd happy end. Hammelburg ziet een breuk aan de horizon. De zakenwereld, waarin Musk excelleert, is nu eenmaal een andere arena dan de politiek. “Het beheren van overheidsfinanciën is toch een stuk complexer dan Musk lijkt te denken: het is anders dan het leiden van een bedrijf”, legt Hammelburg uit. Zaken als defensie en veteranenbeleid vragen om andere vaardigheden dan het runnen van een techimperium.
Hij merkt fijntjes op dat Amerika qua regelgeving heel anders in elkaar steekt dan Europa. “De Amerikanen hebben het 'voordeel' dat ze nauwelijks sociale voorzieningen hebben, waardoor de arbeidsbescherming slecht is. Dat betekent dat je flexibeler kunt opereren: je kunt heel gemakkelijk je personeel ontslaan, en als het bedrijf weer wat beter gaat, haal je die mensen weer binnen.”
Trickle-down economics
Trump lijkt van plan terug te grijpen op een klassieker uit de economische gereedschapskist: het trickle-downmodel (doorsijpel-effect). Hammelburg verwacht dat hij met belastingverlagingen voor iedereen komt, inclusief de middengroepen. “Het idee is dat je dat geld mettertijd wel weer terugverdient doordat mensen meer gaan kopen, waardoor de productie van de bedrijven omhooggaat. En dat gaat hij ook echt doen. Ronald Reagan deed dat in de jaren 80 ook.”
Het klinkt als een slimme strategie, maar er zit een addertje onder het gras. Onder Reagan liep de staatsschuld door deze aanpak gigantisch op. Pas in de jaren 90, tijdens het presidentschap van Bill Clinton, plukte de Amerikaanse economie de vruchten. Hammelburg schetst het treffend: “Clinton had zogezegd gouden billen: die ging zitten en kon innen. En het is niet uitgesloten dat dat kwam door de maatregelen die Reagan twee termijnen eerder al had genomen.”
Inflatie bestrijden
Met andere woorden, het kan een decennium duren voordat het economische effect zichtbaar wordt – een risico dat Trump voor lief lijkt te nemen.
Toch is er één gebied waarop Hammelburg Trump krediet geeft: de aanpak van inflatie. “Ik verwacht dat Trump erin zal slagen om de inflatie omlaag te krijgen”, zegt hij. Eerlijkheidshalve voegt hij eraan toe dat ook Kamala Harris dat waarschijnlijk was gelukt. “Je moet iets doen aan de spiraal die ontstaat door de prijsstijgingen. Je zult behoorlijk moeten ingrijpen in de prijsmechanismen, zodat je ook niet hoeft te denken aan loonsverhogingen. Als je daar eenmaal aan begint, komt die inflatie weer terug. Dat moet je absoluut zien te voorkomen, en ik denk dat Trump dat kan.”
Breuk lijkt onvermijdelijk
Het klinkt alsof Musk en Trump misschien nog wel wat gezamenlijke successen kunnen boeken, maar Hammelburg blijft sceptisch over een duurzame samenwerking. De dynamiek tussen de president en de techreus lijkt gebaseerd op korte-termijnbelangen, niet op echte chemie. Hoe lang duurt het voordat de verschillen in aanpak – en hun enorme ego’s – voor een onvermijdelijke botsing zorgen?
Bron: BNR
