8 aangrijpende getuigenissen van vrouwen die moeder zijn - tegen hun zin

Ze voelen zich gevangen en bedrogen: fotografe Diana Karklin heeft vrouwen van over de hele wereld geportretteerd die spijt hebben van hun rol als moeder. Een selectie van hun uitspraken:

"Pas toen ze werd geboren en ik haar kleine lichaam kreeg met de grote blauwe ogen - mijn ogen - en ze me verwachtingsvol aankeek, realiseerde ik me dat ik een grote fout had gemaakt", zegt een vrouw uit de Amerikaanse staat Louisiana.

"Ik heb het gevoel dat zij meer van mij houdt dan ik van haar. Daardoor voel ik me schuldig."– Een vrouw uit Mexico over haar dochter

"Ik haat mijn werkelijkheid, een leven dat ik niet heb gekozen. Waar is mijn godsdienstleraar, de badmeester, nu? Voedt zij mijn kind op? Een ongewenste zwangerschap duurt geen negen maanden, het duurt een heel leven."– Een vrouw uit Spanje die op haar 18e is bevallen.

Toen de dokter me vertelde dat ik geen kinderen kon krijgen, had ik hem niet zomaar moeten geloven", zegt de vrouw uit Mexico.

"Het belangrijkste is dat kinderen zich niet ongewenst voelen. Je geeft ze liefde, genegenheid en van alles en nog wat, en uiteindelijk maakt het niet uit of ik moeder wilde worden of niet. Misschien deed mijn moeder dat wel' Ze wil me niet hebben, maar ze heeft me, en ze houdt van me, en de rest is geschiedenis."

"Het moederschap zorgt voor veel innerlijke tegenstrijdigheden, en een daarvan is: ik hou van mijn dochter als persoon, maar ik heb spijt dat ik moeder ben geworden. Ik weet dat dat moeilijk te begrijpen is."

"Mijn moeder kreeg drie kinderen toen ze 21 was. Geen baan, geen opleiding, eindeloos verveeld. Dat wilde ik zeker niet voor mezelf. Maar mijn biologische klok moet intussen mijn IQ hebben verlaagd."

"Ik krijg onvoorwaardelijke liefde van mijn dochter en dat is geweldig, maar ze gaat opgroeien en hopelijk geeft ze haar leven niet op zoals ik deed, want het is het echt niet waard."

Of ze met de kennis van nu moeder zou zijn geworden, klinkt als een simpele vraag, zegt de vrouw uit Louisiana. In het verleden antwoordde ze vaak nee. "Maar ik kan niet nadenken over wat ik haatte aan het ouderschap zonder aan mijn kind te denken en aan alle dingen die zonder haar in mijn leven niet zouden zijn gebeurd", zegt ze.

Bron(nen): Die Zeit