Afwezige ouders, lastige kinderen: "De crèche is een vorm van gesubsidieerde kinderverwaarlozing.''

Dokters adviseren om kinderen peutermelk 'bij te voeren', omdat ze thuis niet gezond genoeg eten. Leraren klagen dat kleuters nog niet zindelijk zijn. Steeds meer jongeren zitten aan de antidepressiva. Sociaal pedagoog Gitty Feddema legt de oorzaak bij de ouders, die vooral op zichzelf gericht zijn. "Ouders moeten zich de vraag stellen: staan de kinderen bij ons echt op de eerste plaats?" zegt ze in . Feddema concludeert na duizenden gesprekken met ouders: vaders en moeders storten zich met al hun energie op werk, carrière en het betalen van hypotheek, vakanties en spullen en investeren steeds minder in hun kinderen. Nederlandse brengen hun kind dan ook het vaakst naar de opvang van heel Europa. "Het is tegenwoordig normaal om kinderen al in hun drie eerste levensjaren in grote mate aan de zorg van anderen over te laten. Aan grootouders, gastouders, en wisselende crècheleidsters.'' Kinderen krijgen soms wel met zo'n elf opvoeders te maken. "Ik zie de crèche soms als een vorm van gesubsidieerde kinderverwaarlozing.''

Onzekere kinderen Tijd voor je kind is niet meer iets logisch, maar heet qualitytime. "Alsof een uurtje per week genoeg is.'' Het gebrek aan aandacht van de ouders leidt volgens de pedagoog tot een onleefbare samenleving met een onopgevoede generatie. "Het kweekt kinderen die permanent negatieve aandacht vragen, maar ook kinderen die fundamenteel onzeker in het leven staan.''

Geborgenheid "Sommigen denken dat het bij een baby niet uitmaakt, maar het is juist cruciaal dat die dan zoveel mogelijk bij de ouders is," vindt Feddema. "Dáár wordt een basis gelegd voor het gevoel van veiligheid, geborgenheid. Het gevoel van: iemand kijkt altijd naar me om. Dáár leert een kind cruciale dingen als eten, spelen, zich sociaal gedragen. In de crèche doen leidsters hun best, maar ze kunnen onmogelijk op de noden van zo veel kinderen inspringen.''

Tijd voor jezelf Ouders vergoelijken hun gebrek aan aandacht. "Zo'n beetje vanaf de flowerpower-tijd doet het idee opgeld dat opvoeden niet meer hoeft. Kinderen doen het zelf wel. Vrijheid, blijheid. Maar het heeft ook te maken met het groeiend individualisme. Dat ouders tijd voor zichzelf willen hebben, niet geclaimd willen worden, en niet kunnen wachten tot hun kinderen groot zijn."

Bron(nen): AD