Bill Gates schenkt meer aan goede doelen dan Nederland besteedt aan ontwikkelingssamenwerking en zo zijn er meer miljardairs die een groot deel van hun vermogen weggeven aan minderbedeelden. Maar hoe blij moeten we daar eigenlijk mee zijn? Drie Duitse ontwikkelingsorganisaties deden een gedegen studie naar de voor- en nadelen van superrijke particuliere gevers, schrijft . Om te beginnen stellen ze dat alles binnen de fondsen van miljardairs, zoals de Bill & Melinda Gates Foundation, volledig wordt bepaald door de naamgevers. Interne discussie en reflectie, zoals in de gevestigde hulporganisaties, is daarom ver te zoeken en dat schaadt de kwaliteit, menen de auteurs. Bovendien krijgt Gates door zijn royale giften veel macht binnen belangrijke organisaties. De auteurs noemen twee voorbeelden. Zo is Gates dol op vaccinaties. Daarom schenkt hij veel aan organisaties die daarvoor zorgen. De Wereldgezondheidsorganisatie van de VN is daar de belangrijkste van: die kreeg tot 2014 2,1 miljard dollar. De Gates Foundation was daarmee in 2014 de nummer 2 van alle donateurs, na de Amerikaanse regering. Dan heb je invloed. Westerse regeringen verschoven hun hulpgeld ook naar het VN-vaccinatieprogramma, geënthousiasmeerd door Gates. In de landbouwsector voltrok zich een vergelijkbare verschuiving. Gates gelooft dat technologische vernieuwing de beste methode is om de voedselproductie in ontwikkelingslanden te vergroten. Hij sloeg de handen ineen met de Rockefeller Foundation en samen namen ze VN-organisaties op sleeptouw. Tegen deze eenzijdige nadruk op biotechnologie met het omstreden gebruik van genetische gemanipuleerde zaden is altijd verzet geweest. Boerenorganisaties, vooral in Afrika, betoogden dat de methode van productieverhoging middels gemanipuleerde zaden, kunstmest en andere voor de boeren veel te dure moderne middelen al lang achterhaald was, maar daar heeft Gates blijkbaar lak aan. Mogelijk vanwege zijn goede banden met Monsanto, 's werelds grootste en zeer omstreden biotech-producent. Volgens de auteurs raken de VN steeds meer onder invloed van Gates en andere superfilantropen. Het duidelijkst gaat dit via de UN Foundation. Ban Ki-moon zelf gebruikt vertegenwoordigers van de stichting als adviseurs en hij laat veel van zijn conferenties en mediacampagnes door de UN Foundation betalen. Dat is op zich mooi, maar wie controleert deze machtige clubs, vragen de auteurs zich af.