Columnist Arend Jan Boekestijn vroeg zich gisteren in af wat velen zich na 'Parijs' afvroegen: Waar komt ineens de term Daesh vandaan? De nieuwe benaming van IS dook na de aanslagen op en beklijfde. Naar verluidt was het de Franse minister van Buitenlandse Zaken Laurant Fabius die de term als eerste westerse politicus gebruikte. Dat was al in september 2014 toen hij met zijn Britse collega had gesproken over de strijd tegen terreur. Desgevraagd verklaarde hij dat de term Islamitische Staat (IS) en Islamitische Staat in Irak en Syrië (ISIS) de lading niet dekken omdat het hier niet om een staat gaat. Hoe meer we de term IS gebruiken, hoe meer de statelijke claim wordt bevestigd en hoe groter de aantrekkingskracht van IS is, was Fabius' redenatie. Na de aanslagen waren het president Hollande en president Obama die het over Daesh hadden. Zelfs premier Rutte nam de term onlangs in de mond. Volgens Boekenstijn vond Fabius de term Daesh ook beter omdat die niet het predikaat islamitisch draagt. Maar Fabius maakt daar een fout, want Daesh staat voor de Arabische afkorting 'Islamitische Staat van Irak en de Levant' ('al-Dawla al-Islamiya fi Iraq wal-Sham'), wat net zozeer een statelijke claim is. Dat er door het gebruiken van een andere term minder Syriëstrijders op IS afkomen, daar valt eveneens op af te dingen. Hooguit kan het feit dat Daesh klinkt als Daes - in het Arabisch verwijzend naar iemand die iets onder zijn voeten vertrapt - iets van de glans wegnemen, maar niemand zal er wakker van liggen, volgens Boekenstijn. Eigenlijk maakt het dus niet veel uit hoe de terroristen genoemd worden. Lees ook waarom Islamitische Staat volgens de enige juiste naam is.