‘Ik hou niet meer van je,’ kreeg Laura Munson eind 2008 van haar man te horen. Hij wist eigenlijk niet eens of hij dat ooit wel gedaan had. Hij ging weg. De reactie van mevrouw Munson is minstens opmerkelijk te noemen. Geen huilpartijen of gesoebat, maar de kalme constatering dat ze dat niet accepteert. Ze laat hem niet gaan. Zelfs als hij zegt dat hij een hekel aan haar heeft, blijft ze beheerst. ‘Ga door Nepal trekken, maak van de garage je mannengrot, of koop dat drumstel dat je altijd al wilde hebben. Maar ga niet weg.’ Als haar man volhoudt vraagt ze hem: ‘Wat moet ik doen om jou de ruimte te geven die je nodig hebt, zonder dat je je gezin in de steek laat?’ Nieuwsgierig geworden? Amerika in elk geval wel: Munsons boek over deze periode: ‘This is not the story you think it is…’ belooft een regelrechte bestseller te worden. Sinds ze in de ontbijtshow van ABC werd geïnterviewd (zie YouTube), is iedereen in de ban van de aantrekkelijke brunette met de ontwapenende, perfect witte, lach. Makkelijk heeft ze het niet gehad. Haar man verhuisde dan niet, maar hij werd wel zeer uithuizig, kwam laat of niet thuis, belde niet, sprak nauwelijks met haar en vermeed oogcontact. Hij vergat haar verjaardag en bracht feestdagen elders door. Hij maakte een trektocht en ging vaak vissen.
Wat Laura Munson ondertussen deed? Voor de kinderen zorgen, tuinieren en paardrijden. En alles van zich afschrijven, vandaar dit boek, dat overigens haar vijftiende is. Er werden eerder veertien manuscripten door uitgevers afgewezen. Vastberadenheid is haar niet bepaald vreemd. Ze had ook wel innerlijke woede-uitbarstingen, zegt ze. Als ze alleen in het bos was schreeuwde ze tegen de bomen.
Dat het allemaal goed afloopt, is even verwonderlijk als logisch, gezien de hype rond dit boek. Amerikanen houden nu eenmaal van een happy end.