Semon Thompson was voorstander van de doodstraf. Hij vertelt aan de New York Times hoe hij van mening veranderde toen hij, als leidinggevende van een gevangenis, twee mannen moest doden. Hij ging toen hij werd aangewezen zich verdiepen in de effecten van de doodstraf. En kwam er achter dat er geen enkel bewijs is dat er van de doodstraf een afschrikwekkende en dus preventieve werking uitgaat. En hij ervoer hoe het is: maanden oefenen op de juiste, efficiënte wijze om iemand dood te maken. In de laatste dagen alles doen om te voorkomen dat de veroordeelde zich van het leven beroofd; want dat is niet de bedoeling. Spreken met iemand die nog een paar minuten te leven heeft. De laatste zijn die iemand in de ogen kijkt. Na die twee executies heeft hij het nooit meer gedaan. En hij strijdt nu tegen de doodstraf. Als ervaringsdeskundige.
Bron(nen): New York Times